Σάββατο 4 Αυγούστου 2018

Σιγά! Μια ακόμα απομυθοποίηση

 Αποτέλεσμα εικόνας για waiting photography




 (Οι αλήθειες να λέγονται...)


*θα το πάρω μονότερμα για να μη χάσω τη ροή. Χωρίς προλόγους και μπλα μπλά... Για να μπείτε απευθείας στο κλίμα!

Και κάθομαι και σκέφτομαι -όχι ότι είναι κρίμα κι άδικο. Αυτό ήταν σε προηγούμενο επεισόδιο. Πάει πια...- ότι τελικά κανένας δεν είναι αυτό που εμείς νομίζουμε πως είναι.
Πσσς... Φιλοσοφημένο, όχι αστεία!

Κι όμως, αν το καλοσκεφτείς, κανείς δεν είναι όπως τον έχουμε στο μυαλό μας. Κι όταν έρχεται αυτή η περιβόητη απομυθοποίηση, μας πέφτει λίγο βαριά. Ως και πολύ! Δυσκολοχώνευτη, ρε παιδάκι μου. Και στο λεω εγώ που έχω φάει τις απομυθοποιήσεις με το κουτάλι κι ακόμα προσπαθώ να χωνέψω τη χθεσινοβραδινή. Ω, ναι τη χθεσινοβραδινή.

Είναι πραγματικά πολύ άσχημο να βγάζεις τις παροπίδες σου και να έρχεσαι αντιμέτωπος με την πραγματικότητα. Όταν δηλαδή συνειδητοποιείς πως αυτός/ αυτή, ο φίλος ή η σχέση, ο άνθρωπος που αγαπάς δεν είναι τόσο πολύτιμος και μοναδικός όσο νομίζεις. Και μετά αναρωτιέσαι πως και δεν το είδες νωρίτερα. Γιατί επένδυες και γιατί αγάπησες! Κι αυτές δεν είναι καν ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα των ερωτήσεων που σε βασανίζουν! Δεν πειράζει όμως! Αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες. Μην αγχώνεσαι καθόλου!

Τι; Θες να το δώσω ένα παράδειγμα; (Έχω περισσότερα από ένα, να ξέρεις...). Εύκολα!

Πριν πολύ αρκετό καιρό, γνώρισα ένα παλικάρι (ο Θεός να τον κάνει!). Δεν τον είχα σε εκτίμηση αρχής εξ' αρχής για διάφορους λόγους. Κοίτα όμως ο άτιμος τι έκανε... Με διάβασε και πλάσαρε τον εαυτό του όπως εγώ ήθελα να είναι. Κι εγώ τι έκανα; Φόρεσα παροπίδες, εστίασα σ' αυτά που έπαιρνα κι έδινα χωρίς σταματημό. Γιατί; Γιατί τον είχα πολύ ψηλά στα μάτια μου. Επειδή, από μικρό, πετύχαινα καθετί βαρεμένο, αυτό μου φάνηκε όαση. Ναι, καλά! Πέρασε ο καιρός! Δέθηκα. Ήλπιζα. Χα χα χα...
Ώσπου έφτασε η στιγμή της απομυθοποίησης... Όταν είδα πως είναι σαν τους άλλους κι ίσως και χειρότερος. Όταν, ο γλυκός, καλός και πολλά υποσχόμενος, έγινε ένας συνδυασμός βίας, απέχθεια και συμφέροντος. Μου έπεσε βαρύ, αλλά τι έκανα; Πέταξα και τις παροπίδες κι αυτόν στα σκουπίδια.
Απογοήτευση απ' τη μία, ελευθερία απ' την άλλη.

Θες κι άλλο; Τέλεια! Ακόμα καλύτερο...

Ζεις κι αναπνέεις (τρόπος του λέγειν) για έναν άνθρωπο. Χρόνια γεμάτα προσμονή κι ελπίδα πως θα είστε ξανά μαζί γιατί εκείνος μόνο σ' αγάπησε πραγματικά. Εκείνον ερωτεύτηκες, κάποτε, παράφορα. Εκείνος πάλεψε για σένα και σε αποδέχτηκε με ολα τα στραβά σου. Ε, σπάει ο διάολος το ποδάρι του και μετά από χρόνια βρίσκεστε. Δε χρειάστηκε πολύ! Μια λέξη του ήταν αρκετή για να πέσει απ' το βάθρο. Τότε ξεστομίζεις με απελπισία... "Νόμιζα πως εσύ είσαι διαφορετικός. Γιατί θες να μου αποδείξεις το αντίθετο;" κι έρχεται η τελειωτική απάντηση... "Είμαι ένας ακόμα μαλάκας σαν όλους τους άλλους!".

Μπουμ! Κεραμίδα. Απογοήτευση στο φουλ, αλλά... Ελευθερία! Καλύτερα που ήρθαν έτσι τα πράγματα. Θα έμπαινες σε κάτι πλασμένο απο σένα και πιθανόν να μην κατάφερνες να βγεις ποτέ!

Και τα παραδείγματα δεν έχουν τελειωμό... Κι όχι μόνο στο ερωτικό κομμάτι. Υπάρχουν και στο φιλικό. Φίλες που λάτρευες όσο τίποτα. Που ένιωθες πως τις ξέρεις χρόνια. Που καλύψατε κενά σε πολύ μικρό διάστημα και που λατρεύατε η μία την άλλη, απομυθοποιήθηκαν σε μια νύχτα. Όταν έμαθες πως τραβιέται με το αγόρι σου και σε έκανε παρέα για να έχει πρόσβαση σ' αυτον.

Μπουμ και μπουμ! (Είναι απλά παραδείγματα! Πιθανόν να μην έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα! Πιθανόν!).

Ε... Τι να πεις τώρα κι εσύ! Λούσου τα! Άνθρωπος που δεν είναι καχύποπτος κι ενθουσιάζεται με το παραμικρό, αυτά παθαίνει. Το ξέρεις κι εσύ. Το ξέρω κι εγώ! Εγώ λίγο καλύτερα. Αλλά να σου πω κάτι; Δεν πειράζει! Οι άλλοι να απομυθοποιούνται στα μάτια σου. Εσυ ο ίδιος να μην απομυθοποιηθείς στων άλλων, αλλα και στα δικά σου. Κυρίως στα δικά σου!

Γιατί αυτά που σου κάνουν, δε θες να τα κάνεις. Αυτό να θυμάσαι! Κι αυτό που ψάχνεις, θα το βρεις! Κι όταν το βρεις, καμία παροπίδα και κανένα βάθρο δε θα έχουν σημασία!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου