Σταμάτα να σκέφτεσαι

(Να παίζεις για να ηρεμούν οι σκέψεις μου...)

Έφτασαν κάτι παραπονάκια στα αυτιά μου... “Άντε πότε θα γράψεις!”, “Έχεις ξεχάσει κι εμάς και το γράψιμο!”, “Πάει για φούντο η ομπρέλα” κι άλλα τέτοια γλυκούλικα!

Ε, απ' το πρωί σκέφτομαι δυο θέματα για κείμενο. Αλλά τι έπαθα... Έφτιαχνα το ένα βήμα-βήμα, πεταγόταν το άλλο και μου τα έκανε σαλάτα. Έκανα μια προεργασία για το δεύτερο, τσουπ το πρώτο μπροστά μου κι αυτό απο τις 10:00 μέχρι τώρα!

(Όχι ότι κατέληξα κάπου, απλά αποφάσισα ν' ανοίξω υπολογιστή κι ό,τι βγει! Κλασική Κατερίνα!).

Ίσως, τελικά, αυτό να χρειαζόμουν...

Ο Σεπτέμβρης με έχει βρει λίγο περίεργα φέτος. Είναι λίγο ατίθασος και εκνευρίζομαι! Από εκεί που όλα ήταν στρωμένα, ξεστρώθηκαν και βρέθηκα στον αέρα. Άσχημο πράγμα να σε βγάζουν από το πρόγραμμά σου. Από τη βολή σου.

Ε, εγώ παραβγήκα κι όλο αυτό το πράγμα μου δημιουργεί μια δυσφορία. Μια ανασφάλεια. Ένα κάτι τελοσπάντων.

Είναι πολλά αυτά που πρέπει να σκεφτώ και μου τρώει χρόνο. Ενέργεια. Σκέφτομαι όλα εκείνα που πρέπει να διορθωθούν άμεσα και πελαγώνω. Όλα εκείνα που πρέπει να υποστούν αναβάθμιση πριν φύγει αυτός ο μήνας και αγχώνομαι. Αυτά που θέλω να κάνω και πνίγομαι.

Σκέφτομαι και σκέφτομαι και σκέφτομαι...

Κι όσο σκέφτομαι, τόσο προκύπτουν προβληματάκια. Κι όσο προκύπτουν προβληματάκια, τόσο εμένα μου φαίνονται βουνό. Κι όσο νιώθω ότι υπερ-φορτώνω, τόσο πέφτουν η ανοχή και η υπομονή μου.

Κι όσο πέφτει η ανοχή μου σηκώνεται η γκρίνια, η μίρλα κι η αρνητικότητα. Κι όσο πέφτει η υπομονή μου, τους παίρνει όλους η μπάλα.

Φαύλος κύκλος...

Τα προβλήματα της δουλειάς να μπλέκονται με τα αισθηματικά. Τα αισθηματικά με τα υπαρξιακά. Τα υπαρξιακά με τα ψυχολογικά και τα ψυχολογικά με τα βιοποριστικά. Κι εσύ όλα αυτά να τα σκέφτεσαι παράλληλα μπαλώνοντας κενά με λύσεις πρόχειρες κι εφήμερες. Ίσα – ίσα για να ικανοποιηθεί ο εγωισμός σου που κατάφερες να βρεις λύση σε ένα. Έστω κι αν είναι η έσχατη ή η λύση ανάγκης.

Παίρνεις μια μικρή παράταση. Θεωρείς πως σου έφυγε ένα βάρος, πως άνοιξε λίγος χώρος στο ασφυκτικά γεμάτο κεφάλι σου, αλλά μπα... Απλά σταμάτησες να σκέφτεσαι για μερικά δευτερόλεπτα κι ένιωσες καλά!

Αλλά το χειρότερο είναι ένα. Κολλάς! Διαλέγεις ένα πρόβλημα και βεντουζώνεις. Λες κι είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έχεις να κάνεις. Λες και δεν υπάρχει κάτι άλλο. Παροπίδες και μακροβούτι. Σ' αυτό το ένα... Και σου τρώει όλο το χρόνο. Έχει κατακτήσει όλο σου το μυαλό. Μιλάς μόνο για εκείνο το ένα, σκέφτεσαι ασταμάτητα και δεν κοιτάς τίποτα άλλο. Κι αυτό συμβαίνει γιατί;

Εγώ θα σου πω... Γιατί υπάρχουν άλλα λίγο χειρότερα. Κάποια προβληματάκια που αν το καλοσκεφτείς σε αγχώνουν παραπάνω οπότε τα αποφεύγεις. Κλασική αντίδραση! Εστιάζεις σε εκείνο το ένα (που εσύ βαφτίζεις σημαντικό, αλλά μεταξύ μας δεν είναι και τόσο πολύ) και αφήνεσαι να σε πάρει μαζί του... Δεν εστιάζεις στο πρόβλημα, αλλά γίνεσαι το πρόβλημα. Το συγκεκριμένο! Κι είναι το χειρότερο πράγμα που μπορείς να σου κάνεις.

Λες κι αν σκέφτεσαι μόνο αυτό το ένα, θα είναι καλύτερα... Λες γιατί δεν είναι! Γιατί δεν ξεχνάς ή γιατί δεν βρήκες λύση σε όλα... Απλά καπέλωσες!

Και τώρα η ερώτηση κόλαφος ... “Και τι να κάνω;”

Εγώ θα σου πω... Εγώ! Σταμάτα να σκέφτεσαι! (Είπε η Κατερίνα και γέλασε η πλάση...)

Αδιαφορώ για την παρένθεση και συνεχίζω.

Σταμάτα να σκέφτεσαι. Γιατί όσο σκέφτεσαι, τόσο βγαίνουν στην επιφάνεια κι άλλα κι όσο βγαίνουν κι άλλα, θα σε καταπιούν και μετά χαιρέτα μου τον πλάτανο. Ίχνος ζωής. Θα σε φάει η σκέψη... Αλήθεια σου λέω... Μέρες τώρα δεν κάνω κάτι άλλο. Σκέφτομαι τι πρέπει να κάνω με το ένα, πως πρέπει να διαχειριστώ το άλλο, τι να κάνω για λυθεί εκείνο, πως να το φέρω στα μέτρα μου αυτό, πως να ξεχάσω το παράλλο, γιατί μου τρώει τόσο χρόνο το συγκεκριμένο ενώ υπάρχουν και χειρότερα και τελειωμό δεν έχει.

Σταμάτα να σκέφτεσαι...

Όσο δύσκολο κι αν είναι, είναι η μόνη λύση. Σταμάτα να σκέφτεσαι τα ασήμαντα κι εστίασε στα σημαντικά. Ξέρεις πολύ καλά ποια είναι, δε θα σου πω εγώ. Για τον καθένα, ναι οκ, είναι διαφορετικά, αλλά από σοβαρότητα προβλημάτων έχουμε όλοι γνώση κι άποψη.

Σταμάτα να σκέφτεσαι τα πάντα! Κακό σε εσένα κάνεις κι όταν το συνειδητοποιήσεις θα δεις πόσο χρόνο έχασες... Εξάλλου, ένα καθαρό μυαλό δίνει τις καλύτερες δυνατές λύσεις. Άσε που υπάρχει και η περίπτωση η λύση να είναι μπροστά σου ή δίπλα σου και το γεμάτο κεφάλι σου να την αφήσει να φύγει...

Μην κλείνεις τη μύτη και βουτάς στα προβλήματα. Όταν θα χρειαστείς ανάσα δε θα είσαι σε θέση να την αποκτήσεις. Πάρε τουλάχιστον έναν αναπνευστήρα μαζί σου... Ποτέ δεν ξέρεις!