Η ευτυχία βρίσκεται στα καθημερινά

(Απρίλιος αφού...)

Όπα, έχουμε 7 Απριλίου και δεν έχει ανέβει κείμενο στην ομπρέλα; Κάτι κακό συμβαίνει!

Καλά, όχι, δε συμβαίνει κάτι, απλά δεν έχω κάτι να γράψω κι ας έχουν γίνει πολλά. Βλέπετε, αυτό είναι το πρόβλημα με εμένα. Κάποτε έγραφα για το παραμικρό και τώρα που έχω λόγους να γράψω, στρείδι.
Δύσκολο!

Anyway, καλό μήνα και καλό Πάσχα! (ναι, μέσα μου μετράω αντίστροφα. Και εσύ το κάνεις και το ξέρεις! -αν είχα δάχτυλο, θα σε έδειχνα κιόλας).

Ο Απρίλιος μωρέ μπήκε ωραία (χαχαχαχα). Όχι εντάξει.. Μπήκε με φίλους και γέλια πολλά, αλλά και με ευτράπελα. Ε, βέβαια, σιγά μη μας άφηνε σε ησυχία. Άφησε το Μάρτιο να περάσει αναίμακτα (Δόξα τω Θεώ!) και είπε να μας κάνει το δωράκι τώρα. Μαζί με όλα τα υπόλοιπα αυτού του μηνού. Ναι, είναι πολλά!

Ξεκίνησε ο μήνας κάνοντάς με ν' αλλάξω γνώμη για ανθρώπους. Με αστραπιαία ταχύτητα και δίχως επιστροφή. Ξέρετε, εμείς οι Παρθένοι είμαστε αρκετά επικριτικοί άνθρωποι. Πίσω από αυτό το γλυκό προσωπάκι κρύβεται ένας δαίμονας. Τον ταΐζουμε για να είναι ήρεμος, αλλά μη μας αναγκάσετε να τον βγάλουμε προς τα έξω.

Ε, λοιπόν, βγήκε και έχασα πάσα ιδέα για ανθρώπους που ήθελα στη ζωή μου.
Πες μου τι να σας κάνω αν δεν μπορείτε να τηρείτε το λόγο σας ή τελοσπάντων αν άλλα λέτε, άλλα κάνετε και άλλα εννοείτε... Τι να σας κάνω; Η επιλογή γίνεται με συγκεκριμένα κριτήρια και ένα απ' αυτά είναι η δυναμική σταθερότητά σας. Ε... κάπου την κρύψατε και τώρα δεν την βρίσκετε. Μη σας τύχει!

Θέλω όμως να πω πως έχω και εγώ μερίδιο ευθύνης γιατί δεν είδα με προσοχή τα σημάδια και ξέφυγα λίγο. Κανονικά, δε θα έπρεπε ν' ασχοληθώ καν, αλλά ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου (τρέχει ένα δάκρυ).
Βέβαια, ο καιρός περνάει και όλο αυτό θα ξεχαστεί γιατί είναι ένα ακόμα ασήμαντο πράγμα (χαμόγελο σατανικό!).

Και ας προχωρήσουμε στα σημαντικά...

Έμαθα τόσο καλά πράγματα για φίλους καρδιάς. Είμαι πολύ περήφανη! Άκουσα νέα που θα μου φτιάξουν όλο το καλοκαίρι μου. Συμβαίνουν πράγματα που δυστυχώς με θλίβουν, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς γιατί όλα μες στη ζωή είναι.

Μελετάω. Ναι! Και γράφω. Πολύ! Διαβάζω και κρίνω σελίδες. Βλέπω ταινίες και σειρές. Κάνω εκδρομές. Τραγουδάω δυνατά και χορεύω όποτε βρω την ευκαιρία. Κάνω συζητήσεις ωρών και δε βαριέμαι ούτε δευτερόλεπτο. Απολαμβάνω τον καφέ μου παρέα με τα κορίτσια ή βολτάρω σε στενά παρέα με ανθρώπους που αγαπώ και τον καφέ στο χέρι μου. Περπατάω χιλιόμετρα δίπλα στη θάλασσα. Παίζω με τα σκυλιά μου και γελάω κάθε φορά που η μικρή με πατάει στην κοιλιά. Γελάω  μ' ένα ζευγάρι ακουστικά στα αυτιά. Πηγαίνω για δουλειά και μαθαίνω χίλια δυο πράγματα. Σχολιάζω τα πάντα και κοιμάμαι. Αγκαλιάζω τους φίλους μου όσο μπορώ και αν είναι μακριά τους μιλάω συνέχεια. Συζητάω με τη μαμά μου και κάνω σχέδια με την αδερφή μου!

Ναι, αυτά είναι τα σημαντικά! Και το χαίρομαι... Γιατί όσο κι αν θέλησε το παραπάνω συμβάν να με ρίξει κάπως ψυχολογικά, εγώ στάθηκα στο ύψος μου και το πάτησα κάτω. Σιγά, μην κάτσω να τα βάψω μαύρα!

Γιατί αυτή είναι η ζωή. Το κάθε καλό που συμβαίνει κάθε μέρα!
Ανάμεσα στα νεύρα, τη ρουτίνα, τα κλάματα, τα βρισίδια, την κούραση, την ταλαιπωρία, την αμφιβολία, την ανασφάλεια για το μέλλον, το φόβο,  τη γκρίνια και κάθε μαύρη κηλίδα, υπάρχει χρώμα.

Και όχι ένα. Παλέτα ολόκληρη! (Τα χουμε ξαναπεί!).
Οπότε, ο Απρίλιος μπήκε πάρα πολύ ωραία και έτσι θα είναι κάθε μέρα. Και του Απρίλη και του Μάη και πάει λέγοντας...

Γιατί η μεγάλη χαρά και ικανοποίηση βρίσκεται στα μικρά και καθημερινά. Είτε είναι ένα τηλέφωνο, είτε είναι ένας καφές, είτε αυτό το κείμενο. Και άσε όλα τ' άλλα να τα πάρει το ποτάμι...