(Κλαίω πάνω απ' το πληκτρολόγιο)
Αποφάσισα μετά από πολύ καιρό να ξεκινήσω ένα σεμινάριο δημιουργικής γραφής. Τέλειο; Ναι! (Κι όντως είναι! Διαβάζω όλη μέρα!)
Πρόσεξε τώρα... Λένε πως πρέπει να γράφω κάθε μέρα 2000 λέξεις για εξάσκηση. Ακόμα και με το ζόρι!
Έχοντας λοιπόν το γνώθι σαυτόν σας λέω πως δε γίνεται. Οκ;
Παρακάτω είναι οι (περίπου) 500 λέξεις που έγραψα σήμερα! Και οι τελευταίες -για σήμερα!-.
(Συγγνώμη κα. Λυδία!)
Και μετά αναρωτιέσαι πως γίνεται να βρουν οι 2000 λέξεις σε μια μέρα!
Ε, δε γίνεται! Η πτυχιακή του κολεγίου ήταν 7000 λέξεις. Η τελική εργασία του σεμιναρίου είναι 5000 λέξεις. Πως γίνεται λοιπόν, κάθε μέρα, να γράφω 2000 λέξεις; Με τι θεματολογία και φυσικά τι όρεξη; Εδώ οι πρώτες ασκήσεις μου είναι 750 λέξεις η καθεμιά. Έχω γράψει δηλαδή ήδη 1500 μετά από τόση απραγία. Μπράβο μου! Όχι, μπράβο μου! Να το παινευτώ!
Γράφω από το πρωί! Δεν έχω γκρινιάξει, δεν έχω κουραστεί και μεταξύ μας το είχα ανάγκη μετά από τόσο καιρό, αλλά φίλε μου, μου είχαν δώσει θέματα. Ένα για την κάθε μια άσκηση κι εγώ το ανάπτυξα όπως μου ζητήθηκε. Όχι τώρα, κουτουρού, να γράψω 2000 λέξεις.... Έλεος!
Και τι να πω σε 4 γεμάτες σελίδες word; Και κείμενο λατρείας να γράψω, πόσα γλυκόλογα πια να δημιουργήσω για να γεμίσω τις σελίδες; Και βρισίδια να θέλω να γράψω, πόσα να σκαρφιστώ; Δε γίνεται! 2000 λέξεις. Τέσσερις σελίδες κάθε μέρα. Κάθε μέρα...
Ακόμα και “αγαπητό μου ημερολόγιο” να γράψω, τόσες λέξεις δεν τις βγάζω! Δεν μπορώ καλέ! Το έχω δοκιμάσει. Χωρίς θέμα δε βγαίνει! Και με θέμα βέβαια πάλι δε βγαίνει γιατί εδώ και ΠΈΝΤΕ χρόνια έχω μάθει να χωράω ένα θέμα σε 500 λέξεις (άντε το πολύ 700 με κόπο!). Τα περιττά που τα βάζεις; 2000 λέξεις ξέρεις πόση σάλτσα θέλουν; Ουυυυυ! Κι εγώ τι διδάσκω τόσο καιρό; Να αφαιρείς τα περιττά.
Τώρα απλά θα κάνω το σταυρό μου και θα αρχίσω το μονόλογο!
Θα χαλαρώσω, θα αφήσω τα δάχτυλά μου ανεξέλεγκτα και ό,τι βγει. Ποτέ δεν ξέρεις, αλλά 2000 λέξεις αποκλείεται να είναι.
Δε γίνεται να γράψω τόσες λέξεις χωρίς θέμα και δε σε μια μέρα!
Πω, πω...Δες γκρίνια τώρα! Δες τι έπαθα.. Ο κόσμος έχει αρχίσει ήδη να την πληρώνει τη νύφη χωρίς λόγο. Στο τέλος δε θα έχω, που δε θα έχω, τις 2000 λέξεις, δε θα έχω και φίλους. Ούτε σπίτι, ούτε οικογένεια. Θα με διώξουν και από την πολυκατοικία γιατί από την υπερένταση περπατάω πάνω κάτω, ανοιγοκλείνω παράθυρα, κάνω γενική και φυσικά πλένω το μπαλκόνι. Ναι, με τόσο κρύο!
Όπως και να το κάνουμε, είμαι λίγο ενοχλητική! Λιγάκι μόνο! (Μην ακούσω κιχ!).
Πιέζω τα δάχτυλά μου στο πληκτρολόγιο με αποτέλεσμα να νευριάζω και με τον ήχο. Σε λίγο θα με ενοχλεί και η ανάσα μου. Θα κάνει βαβούρα! Μουσική ούτε για αστείο... Θα δαιμονιστώ. Βιβλίο ούτε για πλάκα. Περπάτημα; Απαπα μες στον κόσμο! Γενικότερα, τα κείμενα είναι η ψυχοθεραπεία μου! (Κλαίνε όλοι οι ψυχοθεραπευτές...)
Να, να, 471 λέξεις με το ζόρι! (Συν άλλες 100 σε μήνυμα απόγνωσης!)
471 λέξεις που μόνο γκρινιάζω και βρίζω (από μέσα μου) τους πάντες και τα πάντα!
471 λέξεις του τρελού!
Κι αυτό το λες κείμενο;; Ούτε κατά διάνοια!
Τις υπόλοιπες 1500 που θα τις βρω;
Γιατί αν συνεχίσω να γράφω σ' αυτό το μοτίβο δε τη γλιτώνω τη βαλεριάνα και το λουίζα μου....
Άκου εκεί... 2000 λέξεις....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου