Τετάρτη 10 Ιουλίου 2019

My -forever- partner in crime




(Χρόνια Πολλά άλλο μου μισό!)



Μια ακόμη χρονιά που είμαι μακριά μια τέτοια μέρα...
Ξέρω, πως αυτές οι απουσίες δε θα συγχωρεθούν ποτέ, αλλά θα προσπαθήσω να εξιλεωθώ -κάπως!- αφιερώνοντας ολόκληρο τον Ιούλιο και δε τη σημερινή μέρα σ' έναν άνθρωπο που ήρθε ουρανοκατέβατος και έχει αντέξει (ήδη!) οχτώ ολόκληρα χρόνια.

-Ναι ναι οκ τον Οκτώβριο τα κλείνουμε, το ξέρω! Όπως ξέρω κι ότι μετά τα επτά χρόνια είναι παντοτινή η φιλία, οπότε κουράγιο λατρεμένο μου Καρκινάκι!-.

Οκτώβριος 2011... Τότε άλλαξαν όλα! Τον γνώρισα στην Πάτρα... Εκείνος βετεράνος κι εγώ ζαβό απ' τα λίγα. Που να ξέραμε τότε, που πίναμε καφέ δίπλα στα ΤΕΙ, ότι μετά από οχτώ χρόνια θα κωλοχτυπιόμαστε στα μπαρ στο Γκάζι!

Ξεκίνησε όλο λάθος! Μιλάμε για όλο λάθος και εννοούμε έτσι .. (https://www.pillowfights.gr/kates-masterpiece/eroteytika-ton-gay-kollito-moy/).
Ναι, καλά διαβάσατε στον τίτλο! Είπαμε... Ξεκίνησε λάθος!

Μετά όμως το πράγμα άρχισε να δένει. Βλέπεις, η μοναδικότητα αυτού του ανθρώπου δεν έχει όρια! Από εκεί που απλά με ανεχόταν, αρχίσαμε να γινόμαστε φίλοι. Φίλοι κανονικοί και μάλιστα πολύ καλοί. Σε σημείο δηλαδή να με παίρνει τηλέφωνο και να μου λέει “έρχομαι να μείνω σπίτι σου γιατί έχω εξεταστική. Φρόντισε να λείπεις για να μη με ενοχλείς γιατί έχω διάβασμα!”. Και το έκανα!

Φρόντισα να έχω το air condition ανοιχτό, να υπάρχει φαγάκι και κρασάκι στο ψυγείο και έφευγα.
Το αστέρι τα πέρασε όλα όμως... Κι εγώ σωστή φίλη!

Και μετά την Πάτρα, ήρθε η Αθήνα. Γύρισα πίσω κι εγώ και φροντίσαμε να μας μάθουν και εδώ! Βλέπετε, μας χωρίζει και ένα δεκάλεπτο με το αμάξι. Τόσο κοντά είναι τα σπίτια μας. Τόσο γραφτό μας ήταν! Τυχερέ!

Οι χειμώνες μας στην Αθήνα κυλούσαν ήρεμα... ΚΑΘΟΛΟΥ!
Τι μασκέ πάρτυ, τι χαμό στα μπαρ, τι γέλια με επιτραπέζια, τι θάψιμο με καφέ, τι παρακολουθήσεις (αυτό δεν έπρεπε να το πω!), τι φαγητά, τι γλυκά, τι μπάνια, τι ολονυχτίες να καταστρώνουμε σχέδια...

Και μετά τα καλοκαίρια μας στη Μύκονο! Μαγικά!
Θα μπορούσαμε να συγκεντρώσουμε υλικό για μια ζωή, αλλά όχι! Προσπαθούμε να προστατευτούμε κάπως...
(βλ. Posts και videos στο instagram!).

Αν έπρεπε να θυμηθώ και να γράψω 3 πράγματα που μου έχουν μείνει αξέχαστα; Δύσκολο!
Τρία μόνο; Χμμμ...

Κάτσε να σκεφτώ.... Α, ναι!

Μια μέρα στο Θησείο – τα χρόνια εκείνα που πηγαίναμε με τον ηλεκτρικό- είχε σταματήσει κάθε περαστικό για να τον ρωτήσει δείχνοντάς με... “Αυτό το κοριτσάκι σου φαίνεται χαζό ή νορμάλ;”. Μαντέψτε τι υπερίσχυσε!

Μια βραδιά στην Πάτρα, έπεσε στην ανάγκη μου! Μια φορά στα οχτώ χρόνια! Ναι, αυτό δε θα το ξεχάσω ποτέ και πάντα μα πάντα μα πάντα θα του το χτυπάω γιατί δεν πρόκειται να ξανασυμβεί. Λεπτομέρειες παραλείπονται!

Μύκονος 2015. Ε βέβαια! Εκείνος έχει έρθει διακοπές και μου λέει “ντύνομαι, με πας στη χώρα και μετά γύρνα να κοιμηθείς. Όταν είναι να γυρίσω, θα σε πάρω τηλέφωνο να έρθεις να με πάρεις!”. Και με πήρε! Χαράματα! Και μπήκε στο αυτοκίνητο και με σακουλάκι από φούρνο! Εγώ κοιμόμουν...

Και η λίστα τελειωμό δεν έχει...

Είναι ο άνθρωπος εκείνος που μπορεί να τρέφεται μόνο με τοστ! Κυριολεκτικά! Όχι σαλαμάκι-τυράκι. Πύργο τοστ με ένα σορό επιπλέον πράγματα. Αλήθεια! Τα καλύτερα τοστ ever! Εκείνος που ήρθε να με δει στο νοσοκομείο για να με βγάλει ναρκωμένη φωτογραφίες. Ο άνθρωπος που μου έχει κάνει περισσότερο bullying και από την αδερφή μου. Είναι εκείνος που με ξέρει καλύτερα και από μένα. Αυτός που όταν θέλησε να μου ανακοινώσει κάτι σοβαρό χρησιμοποίησε τη φράση “θα σου πω κάτι αλλά αν κλάψεις, θα σε χαστουκίσω” και το εννοούσε! Που όταν ήταν στο νοσοκομείο με έπαιρνε, μου ζητούσε χυμούς και τσακιζόμουν.

Είναι ο ήρωάς μου! Με ή χωρίς μπέρτα. Είναι το στήριγμά μου. Ο μεγάλος γκουρού! Είναι το δώρο μου... Ένα δώρο που ήρθε με φιόγκο στην Πάτρα και κρατάει καλά! Αυτός που με ανέχεται όπως ακριβώς είμαι. Είναι αυτός που θέλω δίπλα μου για πάντα γιατί χωρίς εκείνον η ζωή μου δε θα έχει αυτό το τσαχπίνικο sexyness. Είναι τα φτερά και η άγκυρά μου και πιστέψτε με, αυτό σημαίνει πολλά γιατί μόνο η αδερφή μου έχει αυτό το ρόλο. Άρα... είναι ο αδερφός που δεν έχω. Είναι οικογένεια!

Υπόσχομαι να σε παρακούω και να κλαίω για να με βρίζεις. Να πελαγώνω για να σε παίρνω τηλέφωνα σε έξαλλη κατάσταση και να μπερκοπίνουμε μαζί για χρόνια ώστε να εξαντλήσουμε κάθε χορευτικό που έχει βγει και θα βγει με τα χρόνια! Σε υπερλατρεύω και ξέρεις πως είμαι εδώ για σένα όσο χαζή και να είμαι! Εξάλλου το έχεις πει... Είμαι δικιά σου κολλητή και κανενός άλλου!

Στον καλύτερο κολλητό που θα μπορούσα να έχω!
Χρόνια Πολλά και ευτυχισμένα Σαββούλη μου!






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου