Τις λέξεις σου αγαπώ περισσότερο και από μένα

(Οι αυγουστιάτικες ευχαριστίες μου!)

Πέρασαν πολλά χρόνια απ' όταν πήρα την απόφαση να γράψω για πρώτη φορά! Μετά από σχεδόν 500 κείμενα συνειδητοποίησα πόσο πολύ ζορίστηκα. Κι όχι μόνο στην αρχή, αλλά καθ' όλη τη διάρκεια μέχρι τώρα.

Ξέρεις πόσες φορές είπα “ναι, οκ, υπάρχει ένα μικρό ταλέντο, αλλά τι να κάνει κι αυτό το δύσμοιρο, όταν δεν υπάρχει έμπνευση”. Το απόλυτο τίποτα. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.Έγραφα πατώντας σε τίτλους που ήθελαν οι φίλοι μου να δουν γραμμένους.

Μετά από λίγο καιρό, ήρθε η έμπνευση και κάθισε δίπλα μου. Δυστυχώς (για μένα) είχε πόδια, χέρια, μάτια και μαλλιά. Με λίγα λόγια είχα βρει μούσο! Τον πρώτο! Κι επειδή ήμουν σίγουρη πως κάποια στιγμή θα έφευγε ή θα τον έδιωχνα -γιατί έχουμε πει πολλάκις πως ό,τι έχει πόδια, τρέχει είτε μόνο του, είτε με σπρωξιά-, τον ξεζούμισα.

Δημιούργησα από το τίποτα (κυριολεκτικά και μεταφορικά ξανά!) αναμνήσεις και συναισθήματα και μετά τα έκανα λέξεις. Για δύο ολόκληρα χρόνια! Τα πιο όμορφα ερωτικά κείμενα που έχω γράψει...
-Έτσι ειπώθηκε και ας πούμε πως τότε το πίστεψα κι εγώ! Άλλωστε, πόσο καιρό έγραφα τότε; Ένα χρόνο;-

Βέβαια, εκείνη την εποχή έγραψα άρθρα που αγάπησα πιο πολύ κι από μένα!

(Κατά τη διάρκεια του άρθρου μετρήστε πόσες φορές θα δείτε αυτή τη φράση γραμμένη!)

Υποστηρίζω πως όταν γράφεις για έρωτα πρέπει να τον βιώνεις στο πετσί σου. Κι εγώ το κάνω πάντα! Έχω ακούσει αμέτρητες φορές τη φράση «αν μπορούσε να διαβάσει αυτά που γράφεις για κείνον, θα ερωτευόταν τον εαυτό του».

Κι όλο αυτό γιατί πίστευα πως εκείνος ήταν ο ένας μούσος και ο μοναδικός. Χαχαχαχαχαχαχαχαχα... Έκλαψα εγώ και οι υπόλοιποι 15 άνθρωποι για τους οποίους έχω γράψει κείμενα! Άντρες και γυναίκες! Και ναι, μέσα σε αυτόν τον αριθμό υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά αγάπησα και με αγάπησαν.

Μιλάμε για επικά ερωτικά και όχι μόνο γιατί δε χρειάστηκαν προσχεδιασμό και δημιουργία παροδικών συναισθημάτων. Υπήρχαν και τα έκανα λέξεις! Πανεύκολα!

Αν μου ζητήσεις ονόματα και άρθρα που αγαπώ περισσότερα και από μένα θα σου πω για πλάκα πέντε! Με ονοματεπώνυμο.

Αλήθεια σου λέω... Θες τους τίτλους;

Εεεεεε αυτό δε γίνεται! Ξύπνησεςτοχάοςμέσαμου, ηκοκκινομάλλαμου δέκαχρόνιαμετά, έρχεσαισταμεθύσιαμουκαιπιάνειςπρώτηθέση, γκρι....

Βέβαια υπάρχουν ατακάρες σε κείμενα που πραγματικά τις αγαπώ περισσότερο και από μένα (βλ. Ήθελα να είσαι πιο άντρας από μένα).

Και φτάνω στο τώρα... Μετά από πέντε χρόνια ασταμάτητης γραφής να πω πως τα άρθρα που αγάπησα περισσότερο από μένα (και λίγο παραπάνω) είναι 2 και γράφτηκαν τον Οκτώβριο του 2018. Κι όμως! Μετά από τόσα χρόνια και τόσα άρθρα, αυτά τα δύο φυλάνε κι από ένα κομμάτι μου.

Και ξέρεις γιατί; Γιατί είναι γεμάτα πηγαίο, γνήσιο και δυνατό συναίσθημα. Ξεχειλίζουν αγάπη! Θες και έρωτα; Θα πω και έρωτα! Και φυσικά είναι κείμενα με ονοματεπώνυμο! Και αυτά είναι απ' τα πιο δυνατά ερωτικά που έχω γράψει...

Ναι ρε φίλε! Αυτά είναι τα κείμενα που έχω αγαπήσει περισσότερο και από μένα. Και αγαπώ και τον άνθρωπό τους.

Μακάρι να βρεθεί κι άλλος που θα με κάνει να γράψω τέτοια κείμενα! Αν όμως δε βρεθεί, είμαι περήφανη που κατάφερα να κάνω λέξεις για εκείνον!
Σε ευχαριστώ γι' αυτόν τον Οκτώβριο!