Να αφαιρείς τα περιττά

(Ξεκίνα το δικό σου μέτρημα...)

Πριν λίγες μέρες ρωτήθηκα πότε θα γράψω το επόμενο κείμενο και να που ήρθε η ώρα! Το ξέρω σας έχω λείψει, αλλά τι να κάνω; Υποχρεώσεις! Δουλειά, ταξίδια (σε άλλο κείμενο), άνθρωποι, επιλογές, προτεραιότητες κλπ.

Τώρα όμως θα επανορθώσω! Έχουμε πολλά να πούμε άλλωστε, αλλά σιγά-σιγά!

Προς το παρόν... ευχές! Ευχές για καλό μήνα. Για καλό φθινόπωρο. Ευχές για έναν όμορφο Σεπτέμβρη και για μια γεμάτη χρονιά. Ναι, για κάποιους ανθρώπους η χρονιά ξεκινάει τον Σεπτέμβριο κι όχι τον Ιανουάριο.

Σεπτέμβριος... Ο αγαπημένος μου μήνας! Ο μήνας μου... Παρθένος αφού.
Σεπτέμβριος... Ο μήνας των αλλαγών και των αποφάσεων!

Βέβαια, όλα αυτά χρειάζονται μια σειρά από κείμενα για ν' αναλυθούν κι αυτή τη στιγμή δεν έχω καμία όρεξη! Ίσως γιατί σήμερα έχω εστιάσει σε μια μόνο πρόταση. Έχω κολλήσει με τέσσερις μόνο λέξεις...  "Να αφαιρείς τα περιττά".
Μεγάλη αλήθεια! Η αφαίρεση είναι μια μεγάλη αρετή, την οποία και προφανώς δε διαθέτω! Ναι, έχω αυτογνωσία!

Η συζήτηση μέσα στην οποία ειπώθηκε η συγκεκριμένη πρόταση αφορούσε το γραπτό λόγο και συγκεκριμένα τα κείμενα μου, όμως αν το καλοσκεφτείς, ταιριάζει παντού. Σκέψου να ήσουν αφαιρετικός με τη ζωή σου. Με τις επιλογές σου. Με τους στόχους σου. Σκέψου η αφαίρεση να αφορούσε ανθρώπους κι όχι λέξεις. Κατά πάσα πιθανότητα η ζωή μας θα ήταν πιο εύκολη. Πιο ήρεμη. Πιο χαμογελαστή.

Τώρα θα αναρωτιέστε αν ο άνθρωπος που μου έβαλε την ιδέα διαθέτει την αρετή της αφαίρεσης, γιατί έξω από το χορό όλοι καλά τα λένε. Εγώ με τη σειρά μου θα σας πω πως ναι. Αφαιρεί καθετί περιττό και κρατάει μόνο τα χρήσιμα. Κι όταν λέω χρήσιμα αναφέρομαι από προσωπικές κι επαγγελματικές επιλογές μέχρι ανθρώπους. Ο αφαιρετικός άνθρωπος είναι κι επιλεκτικός άνθρωπος. Μεγάλη αρετή επίσης...

Αλλά στο θέμα μας...
Συλλογίσου λίγο... Πόσα περιττά πράγματα έχεις στη ζωή σου; Εγώ πολλά! Και ξέρει τι; Ανθρώπους κυρίως. Οι προσωπικές κι επαγγελματικές μου επιλογές είναι στοχευμένες, αλλά με τους ανθρώπους έχω ένα τόσο δα μικρούλι προβληματάκι, που σίγουρα το έχεις κι εσύ, αγαπημένε μου αναγνώστη. Πολλή σαβούρα και δυστυχώς, μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά.

Και τελειωμό δεν έχει... Επιλογές που μόνο άγχος σου προσφέρουν. Δουλειές που δε σε ικανοποιούν. Σχέσεις συμβιβαστικές. Άνθρωποι που σε δηλητηριάζουν.

Ναι, ξέρω... Όλοι στην αρχή ενθουσιαζόμαστε. Όλοι στην αρχή πιστεύουμε πως όλοι θέλουν το καλό μας. Πως θα μας αγαπήσουν όπως τους αγαπάμε και δίνουμε, δίνουμε, δίνουμε... Δεν κρατάμε κάτι για εμάς. Δε δίνουμε τροφή για σκέψη. Είμαστε ανοιχτά βιβλία σ' έναν κόσμο που δε διαβάζει. Γιατί αν διάβαζε θα ήξερε πως είναι απλά μια επιλογή. Και κάθε επιλογή έχει αρχή και τέλος.

Κι όλα αυτά δεν τα λέω γιατί τα έβγαλα από το κεφάλι μου. Κάποια στιγμή χρειάστηκε να αφαιρέσω καθετί  περιττό από τη ζωή μου! Δεν ήταν εύκολο. Ήθελε μεγάλο ψυχικό σθένος να παραδεχτείς στον εαυτό σου πως έκανε λάθος. Μεγάλα κότσια να αποκοπείς. Κι όμως το έκανα... Και ξέρεις κάτι; Ένιωσα καλά! Ήμουν ελεύθερη.

Αυτό έγινε πριν πολλά χρόνια κι αναρωτιέμαι μήπως τελικά χρειάζεται να γίνεται πιο συχνά. Μήπως τελικά η αφαίρεση πρέπει να γίνει τρόπος ζωής κι όχι απλά μια αρετή που θα μας συντροφεύει σε όλη μας τη ζωή. Αναρωτιέμαι εγώ τώρα...
Είπαμε... Νέα εποχή... Νέος μήνας.

Μήπως είναι ώρα για αλλαγές; Μήπως να αφήσουμε την πρόσθεση και να πιάσουμε την αφαίρεση;

Κι υπόσχομαι πως θα προσπαθήσω να το εφαρμόσω και στα κείμενά μου.
Ε, θα προσπαθήσω είπα...