Φοβοῦ το λευκό

(Σχεδόν ένας μήνας, Θεέ!)

Επ, καλό μήνα! Όχι, να τα λέμε κι αυτά. Καλό κι ανοιξιάτικο μήνα!
Στο θέμα μας...

Έχετε παρατηρήσει πως τον τελευταίο καιρό υπάρχει μια λευκότητα; Μια αδράνεια; Μια κάποια απάθεια και μια μη γραφή;
(Αν το έχετε αντιληφθεί, είστε φίλοι πραγματικοί. Αν πάλι όχι, δε με νοιάζει... Πω πω γλυκούλα!).

Αφού έχει γίνει αντιληπτό, θα κάτσω τώρα και θα γράψω μια σελίδα λέξεις που θα λένε γιατί δε γράφω τόσο καιρό. Πόσο οξύμωρο!

Όλοι (κι όταν λέω όλοι εννοώ όλοι και λίγοι ακόμα που ξέφυγαν) λειτουργούν με φάσεις. Ειδικά η φάση “είναι θα περάσει” είναι η αγαπημένη μου και νομίζω πολλών ακόμα.
Γράφω! (Χαίρω πολύ!). Ή μάλλον έγραφα όλη μέρα, κάθε μέρα. Έστω μια-δυο λέξεις στα γρήγορα, αλλά έγραφα. Έκανα ασταμάτητο brainstorming, εστίαζα σε κάτι και τσουπ, να τες οι 600 λεξούλες μου ωραία και καλά. Τώρα όμως με το ζόρι γράφω καμιά 200αριά κι αυτό δε λέγεται κείμενο.

Βρε, τι μουσικές έχω ακούσει! Τι βιβλία έχω διαβάσει! Τι ταινίες και σειρές έχω δει! Τι περπάτημα έχω ρίξει! Τι καφέδες έχω πιει, δε λέγονται! Και μαντέψτε... Καμία έμπνευση!

Έχω έναν φίλο. Βασικά δεν είναι απλός φίλος, αλλά anyway. Συν- αρθρογράφοι εδώ και αρκετά χρόνια,ο οποίος με διαβάζει μέσα απ' τα κείμενά μου. Μαγικό, ε; Οι άλλοι να νοιάζονται να σε μάθουν μέσα από μια αράδα λέξεις και να το πετυχαίνουν στο μέγιστο βαθμό.
(Δεν πλατειάζω για να βγουν λέξεις σε καμία περίπτωση!)

Αυτός ο φίλος, πριν 1,5 χρόνο περίπου, γύρισε και με είπε μηχανή παραγωγής κειμένων. Δεν έχει κι άδικο! Μέχρι 4 την ημέρα μπορώ άνετα! Μιλάμε για 2000 λέξεις minimum ποικίλης θεματολογίας.    Το μυαλό ένα μεγάλο καζάνι και μέσα πετάς 30gr. ερωτικό, 30gr. κοινωνικό, 20gr. καυστικό, 10gr. δράμα, 5gr. Red hot και 5gr. terror. Αφήνεις να σιγοβράσει μοναχό του και σκέφτεσαι...

Αρχίζει η φαντασία να πετάει εικόνες. Πρόσωπα που αγαπάς, πρόσωπα που μισείς, καταστάσεις που βίωσες (στη δουλειά, στο σπίτι, στις διακοπές, στο αυτοκίνητο, στο κρεβάτι κλπ.), παιδιά, φίλους, συγγενείς. Μεγάλες στιγμές (γάμοι, βαφτίσια, απώλειες, πτυχία, φανταρικά, γεννητούρια, χωρισμοί και όλα όσα μπορείς να φανταστείς). Βιβλία, ταινίες, σειρές, τραγούδια (πόσες φορές έχω κάνει στίχους, κειμενάρες!). Ειδήσεις που διάβασες ή άκουσες, εγκλήματα, δολοφονίες, εκβιασμούς. Ατάκες, φαγητά, μυρωδιές και η λίστα τελειωμό δεν έχει...

Εσύ, κλείνεις τα ματάκια, πιάνεις την εικόνα που θες, επεξεργάζεσαι το συναίσθημα που σου βγάζει και μετά διαλέγεις τι είδος θα γράψεις... Έτσι λοιπόν βγαίνουν τα κείμενα. Κι εγώ κάποτε έβγαζα 3 (και 4 και 5 μερικές φορές) την ημέρα.

Τώρα απλά κάνω τον σταυρό μου! Κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή (με σβηστό καζάνι),κάνω τον σταυρό μου και περιμένω το Άγιο Πνεύμα. Τουλάχιστον, κάτι περιμένω. Κάτι είναι κι αυτό.

Αδυνατώ ν΄ αραδιάσω τις σκέψεις μου μπροστά μου και να τις κάνω κείμενο. Δεν έχω μούσο (έχουμε πει ότι τα ερωτικά θέλουν πρόσωπο!), άρα γιοκ ερωτικά. Δεν έχω ιδέες για κοινωνικά (ξέρεις, λίγη μελέτη, προσεγμένο λεξιλόγιο και τεκμηριωμένες απαντήσεις). Τίποτα καυστικό και εννοείται πως red hot και terror, ούτε στον ορίζοντα.
-Ψέμα! Έχει περάσει φευγαλέα μια ιδέα για ένα επιμορφωτικό red hot, αλλά πέρασε... -

Κι από ένα σημείο, αυτή η κατάσταση σου τη βαράει κάπως.
Εντάξει, δεν είναι όπως τα περσινά “λευκά”. Πέρσι κάναμε πολλές μέρες να δούμε λέξη γραμμένη. Ούτε καν σαν σκέψη.Ούτε καν σαν μήνυμα. Μεγάλες εποχές! Και δύσκολες...
Αυτή την περίοδο δεν τη θεωρώ λευκή γιατί το διαχειρίζομαι κάπως, αλλά παιδάκια, βοήθεια!
Προτείνετε θέματα. Στείλτε καμιά εικόνα. Κανένα τραγουδάκι. Ας προθυμοποιηθεί ένας άνθρωπος να γίνει μούσος. Δώστε μου ένα κάτι μικρό...

Να σε λένε αρθρογράφο και να μην αρθρογραφείς... Μη σου τύχει...