Οι επιλογές μας είμαστε εμείς

(Μπήκε και ο Σεπτέμβριος...)

Πόσες ώρες έχεις περάσει να σκέφτεσαι τι θα μπορούσες να κάνεις διαφορετικά στη ζωή σου; Πόσες ώρες έχεις περάσει να σκέφτεσαι πόσο διαφορετική θα ήταν αν...;

Εγώ πάρα πολλές, και πίστεψε με, κι εσύ το ίδιο άσχετα αν δε θες να το παραδεχτείς.

Κάτσε να σου κάνω δύο ερωτήσεις και θα δεις πως έχω δίκιο...
Ερώτηση πρώτη... Πόσες επιλογές έχεις κάνει που θεωρούσες σωστές, αλλά στο τέλος σου βγήκαν πιο λάθος κι από τις λάθος;

Ερώτηση δεύτερη... Πόσοι άνθρωποι που είχες ψηλά στα μάτια σου γκρεμοτσακίστηκαν με αστραπιαία ταχύτητα;

Δύο απλές ερωτήσεις. Δυο ερωτήσεις που δεν έχουν άμεση σχέση με το νόημα του κειμένου, αλλά (μέσα από έρευνες χρόνων) επηρεάζουν τη ζωή των ανθρώπων.
Δώσε χρόνο στον εαυτό σου να σκεφτεί και να απαντήσει...

Για να το πάμε καθαρά βιωματικά (γιατί όπως όλοι ξέρετε εγώ μιλάω μόνο με παραδείγματα)! Ένα ολόκληρο καλοκαίρι, και όταν λέμε ολόκληρο εννοούμε ολόκληρο, κάθομαι και σκέφτομαι με κάθε μικρή και μεγάλη λεπτομέρεια όλες τις επιλογές που έχω κάνει μέχρι τώρα. Σωστές και μη! Και είναι πάμπολλες! Αμέτρητες... Οι λανθασμένες πάντα!

Αν το πάρεις από την εφηβεία πρέπει αυτό το άρθρο να έχει Νο.2, Νο.3 και ίσως και 4.

Επιλογές που μου κόστισαν κυριολεκτικά, μεταφορικά, συναισθηματικά, αλλά και υλικά. Άνθρωποι γεννημένοι περαστικοί που επένδυσα πάνω τους μια μονιμότητα που πετάχτηκε στα σκουπίδια. Αποφάσεις που θα μπορούσαν να είχαν διαμορφώσει τελείως αλλιώς την πορεία της ζωής μου μέχρι τώρα. Κουτιά που άνοιγα και έκλεινα με αστραπιαία ταχύτητα με αποτέλεσμα να χάνω πολύτιμο χρόνο. Λόγια που δεν έπρεπε ποτέ των ποτών να ξεστομίσω και λόγια που ποτέ δεν έγιναν λέξεις...

Αχ και να ξέρατε πόσο μετάνιωσα... Αχ! Θα ήταν όλα διαφορετικά και εγώ σίγουρα πιο ευτυχισμένη.

Εκατοντάδες βρισίδια που έκρυψα πίσω από εκατοντάδες "δεν πειράζει". Τόνους δάκρυα που έχυσα σε μαξιλάρια. Χαμόγελα ψεύτικα που μοίρασα και αληθινά που πνίγηκαν από φόβο. Πράξεις ανολοκλήρωτες, όνειρα θαμμένα σε σημεία που ούτε το μυαλό δεν τολμάει να πάει. Ρίσκα που ποτέ δεν πήρα. Αλλαγές που φοβήθηκα να κάνω, σχέσεις που θυσίασα αλλά και σχέσεις που έκανα για να κάνω. Συμβιβασμοί που έγιναν ένα μου, παραχωρήσεις και υποχωρήσεις που αφέθηκα να με καταπιούν. Και πόσα ακόμα...

Σκέψου λοιπόν πως νιώθω ένα ολόκληρο καλοκαίρι...
Με είχα βάλει απέναντι και με χτυπούσα. Κάθε μέρα και από λίγο μέχρι που έγινε συνήθεια! Θα σου πω κάτι όμως...

Μου χρειάστηκε!

Όχι γιατί ήμουν σε μια μόνιμη πάλη με τον εαυτό μου, αλλά ούτε και γιατί σκεφτόμουν πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα αν... Μου χρειαζόταν γιατί μέσα από όλα αυτά έγινα αυτό που είμαι τώρα! Ουδείς αλάνθαστος! Και πρόσεξε, αυτό στο λέει μια μανιακή με την τελειότητα Παρθένος. Αυτό είναι το συμπέρασμά μου.

Εγώ γράφω τη δικιά μου ιστορία. Εσύ τη δικιά σου και η κάθε μία είναι διαφορετική. Με τα λάθη και τα σωστά της. Με τα καλά της και τα κακά της, αλλά είναι δικιά σου. Αυτές είναι οι επιλογές που μας καθορίζουν και πρέπει να είσαι περήφανος για αυτές!

Γιατί αν δεν ήταν εκείνες ίσως να μην ήσουν ο άνθρωπος που είσαι τώρα και ίσως αυτό που θα είχες γίνει να μη σου άρεσε καθόλου...