Τροφικές διαταραχές.
Δύο λέξεις, ένα μεγάλο κεφάλαιο της ψυχολογίας κι ένα τεράστιο μερίδιο πληθυσμού που νοσεί –κυρίως του γυναικείου φύλου.
Νευρική ανορεξία και βουλιμία.
Διαταραχές που εμφανίζονται στην εφηβεία και μπορούν με τον τρόπο τους να σε σημαδέψουν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής σου.
Σήμερα θα μιλήσουμε, όμως, για τη βουλιμία κι όχι για κανέναν άλλο λόγο, απλά γιατί το πέρασα και μάλιστα για πολλά χρόνια!
Όλα ξεκίνησαν στην εφηβεία. Κοριτσάκι ήμουν όταν έφαγα την πρώτη κατραπακιά μες στη μούρη, κι όταν λέω κατραπακιά εννοώ ότι ερωτεύτηκα κι έφαγα την πρώτη μου ξεγυρισμένη χυλόπιτα.
Εκείνος ήταν -και παραμένει φυσικά- ένας κούκλος. Για μένα ήταν, είναι και θα είναι ο πιο όμορφος του σχολείου. Πώς να μ’ ερωτευτεί; Τι ήμουν; Ένα κοριτσάκι με παραπάνω κιλά. Αρκετά παραπάνω κιλά για να είμαι ειλικρινής. Έπεσα στα πατώματα κι έκλαιγα όλη μέρα.
Αναρωτιόμουν: «Γιατί όχι εμένα; Τι παραπάνω έχει η άλλη απ’ ότι εγώ;». Η αλήθεια είναι πως με την πάροδο του χρόνου συνειδητοποίησα πως τίποτα παραπάνω δεν είχε. Αντιθέτως, η καθεμία ήταν μοναδική. Με το δικό της στιλ, τη δική της προσωπικότητα.
Τότε όμως το έβλεπα βουνό. Ήταν πιο αδύνατη από μένα, άρα πιο όμορφη.
Όσο καιρό πιπιλούσα αυτή την καραμέλα, άλλο τόσο μου γινόταν έμμονη ιδέα.
«Πρέπει να είμαι αδύνατη για να είμαι όμορφη!»
Το αποτέλεσμα; Ό,τι έτρωγα, το έβγαζα. Θεωρούσα πως έτσι θα έχανα κιλά κι ίσως να κέρδιζα και τον πρίγκιπα.
Κι αυτό ξεκίνησε στα 14 μέχρι που έφυγα για την Πάτρα στα 18. Όταν τελείωσε το σχολείο κι άλλαξα περιβάλλον τότε κατάλαβα τι συνέβαινε. Όταν έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο παιδικής κι εφηβικής ψυχοπαθολογίας. Όταν αναγκάστηκα για μια εξεταστική να διαβάσω το κεφάλαιο των διατροφικών διαταραχών. Τότε αντιλήφθηκα πως μου κάνω κακό και το κοντρολάρισα για πρώτη φορά!
Ψυχογενής βουλιμία. Μια διαταραχή που εκδηλώνεται στην εφηβεία και κύριο σύμπτωμά της είναι η υπερφαγία (κατανάλωση μεγάλης ποσότητας φαγητού μέσα σ’ ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα).
Η εκδήλωση αυτής της διαταραχής οφείλεται σε αλλαγές στη διάθεση και στο άγχος σχετικά με το σωματικό βάρος, ενώ εκδηλώνεται με αυτοπροκαλούμενους εμετούς, χρήση διουρητικών ή καθαρκτικών χαπιών, αλλά και με αντισταθμιστικές ενέργειες όπως η νηστεία ή η έντονη σωματική άσκηση. Όπως και στη νευρική ανορεξία, έτσι και στη βουλιμία, τα άτομα δεν είναι ικανοποιημένα από τις σωματικές τους αναλογίες κι μέσα από τις παραπάνω ενέργειες απομακρύνουν τον φόβο για την αύξηση του βάρους.
Αυτό ήμουν! Βουλιμική. Μια βουλιμική έφηβη. Βασικά ήμουν μια έφηβη που θεωρούσα πως αυτή ήταν η λύση στο πρόβλημά μου, αλλά έκανα μεγάλο λάθος! Το θέμα είναι πως με τα χρόνια άρχισα να συναντάω κι άλλα κορίτσια τα οποία είχαν το ίδιο πρόβλημα κι η απορία ήταν μια. «Πώς το αντιμετώπισες;».
Η απάντηση; «Έκανα σωστές επιλογές!».
Κορίτσια μου, τα βιβλία λένε πως για την επιτυχή αντιμετώπιση χρειάζεται ένας παθολόγος, ένας διαιτολόγος κι ένας ψυχοθεραπευτής. Εγώ χρειάστηκα άτομα που με αποδέχονται και μ’ αγαπάνε χωρίς να ενδιαφέρονται για τα κιλά μου, ένα καλό διατροφικό πρόγραμμα, λίγη σωματική άσκηση κι έναν καινούργιο έρωτα. Μ’ αυτή τη σειρά!
Όταν επανεμφανίστηκαν τα επεισόδια και χρειάστηκα ψυχολόγο, πήγα. Πήγα και μίλησα για οτιδήποτε μ’ απασχολούσε χωρίς να ντρέπομαι. Ήξερα την απάντηση. Ήξερα πως πρέπει ν’ αποβάλλω τη λανθασμένη αντίληψη της κοινωνίας πως πρέπει να είμαι αδύνατη για να βρω ένα καλό παιδί ή για να προχωρήσω μπροστά στη ζωή μου, και το έκανα!
Άργησα λίγο να συνειδητοποιήσω πως δε χρειάζεται να είμαι αδύνατη για να είμαι όμορφη. Είμαι όμορφη από τη φύση μου! Η ομορφιά είναι υποκειμενική και δεν αφορά μόνο την εξωτερική εμφάνιση.
Ναι, έχω ακόμα μερικά κιλά παραπάνω! Και; Θα τα χάσω. Με σωστή διατροφή κι άσκηση θα τα χάσω. Κανείς δε θα με πει χοντρή ή άσχημη. Ίσα-ίσα! Έχω αντιμετωπίσει πολύ χειρότερες καταστάσεις από μια χυλόπιτα στα δεκατέσσερα κι όμως έχω καταφέρει πάρα πολλά μέχρι τα 24 μου χρόνια. Τώρα πια, κοιτάζομαι στον καθρέφτη και χαμογελάω!
Δε χρειάζεται να είσαι αδύνατος για να πας μπροστά. Έξυπνος χρειάζεται να είσαι! Εκεί φαίνεται η ομορφιά! Πρέπει να σηκώνεσαι κάθε πρωί και να είσαι περήφανος για τον εαυτό σου. Να κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και να λες «φτου σου μανάρι μου!».
Κι όταν σε πιάνουν τα κάτω σου, είτε επειδή έφαγες παραπάνω μια μέρα, είτε επειδή είχες μια ακόμα ερωτική αναποδιά και λες «είναι λογικό! Κοίτα πως είμαι!», βγες στον καθαρό αέρα, πάρε μια εισπνοή και πες: «Δεν πειράζει! Αύριο είμαι μια καινούργια μέρα και θα προσπαθήσω να είναι καλύτερη από την προηγούμενη!».
Την υγεία μας να ʾχουμε κι όλα τ’ άλλα έρχονται!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου