«Μια φορά κι έναν καιρό, στην Ελλάδα του 2016, μια όμορφη νησιώτισσα εξιστορούσε στις πρωτευουσιάνες φίλες της τη δική της ιστορία ματωμένης αγάπης. Μια ιστορία που μόνο αίσιο τέλος δεν είχε. Ο λόγος, ήταν ο μπαμπάς της κοπέλας, ο οποίος δεν ήθελε το αγόρι που είχε ερωτευτεί η καλή του θυγατέρα. Κι όταν λέμε «δεν ήθελε» εννοούμε πως δεν ήθελε να τον βλέπει ούτε ζωγραφιστό. Ο κόσμος της κοπέλας κατέρρεε. Είχε κάνει όνειρα γι’ αυτήν τη σχέση. Ήθελε να γυρίσει στο νησί της, μαζί του, και να μείνει εκεί. Όνειρα, τα οποία διαλύθηκαν από τους έντονους οικογενειακούς τσακωμούς, τα κλάματα και τις υστερίες. Ό,τι κι αν γινόταν, η άποψη του μπαμπά της, ήταν ακλόνητη. Θεωρούσε πως το παλικάρι αυτό, δεν ήταν άξιο για την κόρη του. Εκείνη, όμως, προσπαθούσε να τον μεταπείσει. Ήταν ερωτευμένη κι ήθελε να είναι μαζί του, έχοντας μια φυσιολογική σχέση. Δεν ήθελε να κρύβεται από κανέναν, αλλά ούτε και να λέει ψέματα. Είχε σιχαθεί τις οικογενειακές βεντέτες κι ήλπιζε σ’ ένα θαύμα. Αυτό το θαύμα,όμως, δεν έγινε κι οι πρωταγωνιστές της ιστορίας μας χωρίστηκαν. Ο καθένας ακολουθεί το δικό του δρόμο, αν κι ακόμα η φλόγα υπάρχει…»
Σας θυμίζει κάτι όλο αυτό;
Μια πιο εκσυγχρονισμένη έκδοση του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, ας πούμε! Την πέρα πάσης φύσεως χιλιοδιαβασμένη και χιλιοπαιγμένη σαιξπηριακή, ερωτική ιστορία (χωρίς φυσικά την περιβόητη σκηνή του μπαλκονιού ή το τραγικό τέλος των πρωταγωνιστών). Οι Καπουλέτοι κι οι Μοντέγοι. Οικογενειακά δράματα και βεντέτες που επηρεάζουν τις ζωές των εμπλεκόμενων, στερώντας κάθε ευκαιρία για έκφραση κι ελευθερία.
Σύγχρονες Ιουλιέτες, στην Ελλάδα του 2016!
Κορίτσια που ψάχνουν να βρουν ένα ταίρι, πέφτουν θύματα της ίδια τους της οικογένειας. Μπαμπάδες που δε θέλουν να «κακοπέσουν» οι πριγκίπισσές τους. Μαμάδες που σιγοντάρουν αυτές τις αντιλήψεις και, φυσικά, η ίδια καραμέλα «δεν κάνει αυτός για σένα» ή «τι μπορεί να σου προσφέρει εσένα αυτός;».
Πες μου εσύ, καταπιεστικέ γονέα, πώς θα ξέρουν οι κόρες σου αν βρήκαν ή όχι το ταίρι τους, εάν δεν τις αφήσεις ελεύθερες να το ζήσουν;
Είναι άξιο απορίας πώς μπορούν οι γονείς να γίνουν τόσο σκληροί με τα παιδιά τους! Τα βλέπουν να υποφέρουν και το μόνο που τους νοιάζει είναι «τι θα πουν οι άλλοι» κι η «υπόληψη της οικογένειας».
Δε σ’ ενδιαφέρει καθόλου η ευτυχία του παιδιού σου; Δε θες να δεις το χαμόγελο να ζωγραφίζεται στα χείλη της κόρης σου; Της ψάχνεις το κινητό. Ελέγχεις τις παρέες της. Αν σε φέρει στα όρια σου, την απειλείς με αποκλήρωση, ενώ το σπίτι σου γεμίζει με θυμό. Κι όλα αυτά, γιατί; Γιατί δε θες το ταίρι εκείνο που επέλεξε το παιδί σου.
Σε ποια κοινωνία ζεις; Θες να σε μισήσει το ίδιο σου το παιδί; Αν αυτό θες, τότε θα το καταφέρεις αν συνεχίσεις έτσι.
Βλέπεις, τα πράγματα έχουν εξελιχθεί. Τα παιδιά πια προσπαθούν να επικοινωνήσουν με τους γονείς τους κι αποζητούν μια συμβουλή. Οι κόρες τρέχουν στη μαμά τους για να μπορέσουν ν’ αντιμετωπίσουν μια ερωτική απογοήτευση και ξέρουν πως η αγκαλιά του μπαμπά τους θα είναι πάντα ανοιχτή για να κρυφτούν.
Γιατί τ’ αποξενώνεις από σένα; Στο κάτω-κάτω δεν έκανε και κανένα έγκλημα!
Ερωτεύτηκε, όπως ακριβώς κι εσύ!
Δε σου ζητάει την ευχή της. Θέλει απλά ν’ αποδεχτείς το γεγονός ότι μεγαλώνει και πως κάποια στιγμή θα φτιάξει τη ζωή της. Ο έρωτας δεν είναι έγκλημα. Μπορεί να λένε ότι είναι πόλεμος με απώλειες, όμως εσύ θα είσαι εκεί για να βοηθήσεις την κόρη σου να κλείσει τα τραύματά της. Είσαι το στήριγμά της και σε θέλει δίπλα της.
Πρέπει να σταματήσετε, καλοί μου γονείς, το κήρυγμα ή τα παράπονα σχετικά με το
ποιον θα ερωτευτεί το παιδί σας. Δική τους η ζωή, δικές τους κι οι επιλογές. Σωστές ή λάθος, θα το δείξει ο χρόνος.
Μεγαλώνουν και θα ερωτευτούν. Κάποια στιγμή θα σταματήσουν να λογαριάζουν το τι θέλουν οι άλλοι και θα εστιάσουν στην ευτυχία τους.
Ας αφήσουμε για λίγο τα δράματα και τις οικογενειακές βεντέτες στην άκρη. Μόνο ο Παπαμιχαήλ κι η Βουγιουκλάκη είχαν αίσιο τέλος στη Νεράιδα και το Παλικάρι. Ο Ρωμαίος κι η Ιουλιέτα είχαν άλλη άποψη. Έζησαν κι οι δύο, παρά τις οικογενειακές αντιρρήσεις, τον έρωτά τους με διαφορετικούς τρόπους.
Αφήστε λοιπόν τις κόρες σας (αλλά και τους γιους σας) να ζήσουν τη δική τους ιστορία αγάπης μέχρι το τέλος κι ας μη γίνουν ποτέ ταινία ή βιβλίο.
Εξάλλου, εσείς είστε η οικογένειά τους και σ' εσάς πάντα θα γυρίζουν, απλά μπορεί να μην είναι μόνοι τους.
Το θέμα όμως είναι να γυρίζουν. Μην τους κλείνεις την πόρτα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου