Η αιώνια λιακάδα ενός «διαφορετικού» μυαλού

 

Διάβασα ένα άρθρο και θέλω πολύ να το συζητήσουμε, όμως επειδή είναι κάτι πρωτόγνωρο, τόσο για μένα όσο και για την -καθόλου οπισθοδρομική!- κοινωνία στην οποία ζούμε, φοβάμαι την αντίδρασή σου.

Μου ορκίστηκε πως δε θα το ξανακάνει

 

Ήσουν σίγουρη πως δεν πρόκειται να συμβεί σε σένα. Πατούσες γερά στα πόδια σου. Πίστευες στη γυναικεία δύναμη και στη δική σου. Πολεμούσες για τα δικαιώματα κάθε ανθρώπου κι ισχυριζόσουν πως δε θα άφηνες ποτέ, κανέναν άντρα να σε μειώσει -πόσο μάλλον να σηκώσει χέρι επάνω σου!

Είμαι ψυχαναγκαστικός, ε και;

 

«Καλά έτσι, είσαι τέρμα ψυχαναγκαστική!». Όπα! Ποιος νομίζεις πώς είσαι; Πώς τολμάς να χαρακτηρίζεις μια φυσιολογική και γλυκύτατη δεσποσύνη σαν κι εμένα ως ψυχαναγκαστική; Σου έχω δώσει τέτοιο δικαίωμα;