Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2021

Στη ζωή δεν έρχεται τίποτα που δεν μπορείς να αντέξεις

 

Δεν ξέρω αν έχεις ποτέ νιώσει εκείνο τ᾽ απαίσιο συναίσθημα του «δεν ξέρω πού πατάω και πού βρίσκομαι». Εκείνη την αλλοπρόσαλλη στιγμή που συνειδητοποιείς πως ολόκληρη η ζωή σου, ολόκληρη η κοσμοθεωρία σου πρόκειται ν’ αλλάξει. Τότε που αντιλαμβάνεσαι πως είναι η τελευταία φορά που θα τον δεις. Το τελευταίο αντίο. Η στιγμή μιας απώλειας.

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2021

Η αιώνια λιακάδα ενός «διαφορετικού» μυαλού

 

Διάβασα ένα άρθρο και θέλω πολύ να το συζητήσουμε, όμως επειδή είναι κάτι πρωτόγνωρο, τόσο για μένα όσο και για την -καθόλου οπισθοδρομική!- κοινωνία στην οποία ζούμε, φοβάμαι την αντίδρασή σου.

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2021

Μου ορκίστηκε πως δε θα το ξανακάνει

 

Ήσουν σίγουρη πως δεν πρόκειται να συμβεί σε σένα. Πατούσες γερά στα πόδια σου. Πίστευες στη γυναικεία δύναμη και στη δική σου. Πολεμούσες για τα δικαιώματα κάθε ανθρώπου κι ισχυριζόσουν πως δε θα άφηνες ποτέ, κανέναν άντρα να σε μειώσει -πόσο μάλλον να σηκώσει χέρι επάνω σου!

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2021

Είμαι ψυχαναγκαστικός, ε και;

 

«Καλά έτσι, είσαι τέρμα ψυχαναγκαστική!». Όπα! Ποιος νομίζεις πώς είσαι; Πώς τολμάς να χαρακτηρίζεις μια φυσιολογική και γλυκύτατη δεσποσύνη σαν κι εμένα ως ψυχαναγκαστική; Σου έχω δώσει τέτοιο δικαίωμα;

Πέμπτη 22 Ιουλίου 2021

Η μοναξιά δεν είναι τόσο κακή όσο νομίζεις

 

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί έχουν γραφτεί τόσα τραγούδια για τη μοναξιά; Έχεις δώσει βάση στους στίχους; Φαντάζομαι πως όχι. Όχι γιατί δε θες, ή γιατί δεν σου αρέσουν. Απλά φοβάσαι. Όχι τα τραγούδια. Τη μοναξιά.

Κυριακή 23 Μαΐου 2021

Όσα η καρδιά αγωνιά να κρύψει, τα προδίδει το αλκοόλ

 


Η πόρτα κλειστή. Το παράθυρο απέναντί της μισάνοιχτο και το μαύρο της παλτό πεταμένο δίπλα στην είσοδο. Ο ήχος από τις γόβες της ξεσκίζει το ξύλο, αλλά δεν την νοιάζει. Βουτάει από το μπαρ την κλειστή βότκα και σωριάζεται στο πάτωμα.

Σάββατο 17 Απριλίου 2021

Θα σε δω στην ταβέρνα!

 


Παρασκευή σήμερα κι αντί να φιλοσοφήσουμε –διότι είμεθα και φιλοσοφημένα άτομα, προτείνω να ανέβουμε στη Χασιά να φάμε κανένα κοψίδι. Ξέρεις, από εκείνα που τρώμε με το χεράκι. Εκείνα με το ξίγκι και το μπόλικο πιπέρι, τα οποία συνήθως είναι ή καμένα ή ωμά, διότι ξέρουν οι Έλληνες ψήστες από καλή φωτιά κι οι βαρβάτοι Έλληνες από καλό φαγητό. Τι λες; Ψήνεσαι;