Μαζί στο Παρίσι

(Διαβάζεται καλύτερα ακούγοντας αυτή την κομματάρα...)

Καιρό είχαμε!
Μας έχει φάει το κατεστημένο και τρέχουμε όλη μέρα. Δεν είναι λύση, το ξέρω, όμως τι να κάνουμε; Κάπως πρέπει να επιβιώσουμε κι εμείς οι κοινοί θνητοί.

Και μέσα σ’ όλον αυτό το χαμό της ζωής, έχουμε κι αυτό το διαβολεμένο φτερωτό υποκείμενο που στον ελεύθερο χρόνο του, πετάει βελάκια σε ανυποψίαστα θύματα. Όπως εγώ! (Θύμα εκ γενετής αλλά αυτό θ’ αναλυθεί εκτενώς σε επόμενο ποστ).

Τι το ήθελα η κακομοίρα; Ωραίες υποσχέσεις δίνω στον εαυτό μου και μετά πέφτω μόνη μου στον λάκκο που έσκαψα. Αναμενόμενο…
Όταν εγώ δίνω υποσχέσεις στον εαυτό μου, ο Θεός γελάει γιατί ο Θεός ξέρει.

Κάθε φορά υπολογίζω χωρίς το μαλακισμένο με τα βέλη. Ανάθεμα… Ποιος του τα έδωσε θέλω να ξέρω! Είναι πολύ επικίνδυνο να παίζει ένα πιτσιρίκι με τέτοια πράγματα. Μπορεί να κάνει μεγάλο κακό και να μην το καταλάβει!

Τώρα στο θέμα μας…
Εγώ τι φταίω να φάω την κατραπακιά στα ξαφνικά;
Στα καλά καθούμενα.
Θα μου πεις «έτσι γίνεται πάντα!» ή «τα καλύτερα έρχονται εκεί που δεν το περιμένεις», αλλά εγώ θα σου πω πως ναι, είναι καλό! Πολύ καλό για την ακρίβεια αλλά δεν έχω ιδέα τι σκατά είναι.

Και ερωτώμαι, πως λέγεται αυτό που όταν σε κοιτάει ο άλλος μες στα μάτια, σου κόβεται η ανάσα για λίγο; Αυτό που σκανάρεις ολόκληρο χώρο σε δευτερόλεπτα απλά και μόνο για να τον δεις. Αυτό που κάθε φορά που σου μιλάει νιώθεις αμηχανία γιατί φοβάσαι μην ακουστεί η καρδιά σου που χτυπάει δυνατά και γρήγορα. Αυτό που μαζί του νιώθεις υπέροχα κι ανυπομονείς να τον δεις.

Πως σκατά λέγεται αυτό το πράγμα; Δηλαδή έλεος!

Μη μείνουμε σε ησυχία για λίγο! Όχι βέβαια. Ό,τι αμαρτία έχουμε απλήρωτη, να την πληρώσουμε τώρα.

Έρωτας; Μπαααα!!! Παιδιά, δε γίνεται να ερωτευτείς έτσι (είπε η ψυχίτσα που ερωτεύεται και τον αέρα που αναπνέει!).

Βρε λες; Μπαααα! Αποκλείεται! Δεν είμαστε για τέτοια τώρα. Μια χαρά σκατά τα κάνουμε και μόνες μας. Δε χρειαζόμαστε παρέα.

Βασικά στη συγκεκριμένη παρέα δε θα λέγαμε ποτέ όχι αλλά ας μη βγει παραέξω.

Έρχονται δύσκολες μέρες!
Πολύ δύσκολες…
Πάρα πολύ δύσκολες…
Πφφφφ…
Ομπρέλα, βοήθεια!!!

(Λίγη Κατερίνα κάνει πάντα καλό...)

Έρωτας είναι θαρρώ - Κατερίνα Μοχράνη

Κάθομαι και χαζεύω τους γύρω μου και αναρωτιέμαι... Υπάρχει πια έρωτας; Αληθινός, άνευ όρων και ορίων, καθαρόαιμος έρωτας; Σιωπή. Κανένας δεν είναι σε θέση να μου απαντήσει. Αν ρωτήσω έναν ρεαλιστή θα μου πει πως ο έρωτας είναι ένα υπερεκτιμημένο συναίσθημα. Αν ρωτήσω έναν ρομαντικό θα μου πει πως δεν υπάρχει δυνατότερο συναίσθημα στον κόσμο από τον έρωτα. Αν ρωτήσω έναν πεσιμιστή θα μου πει πως δεν υπάρχει καν αυτό το συναίσθημα, ενώ ένας οπτιμιστής θα υποστηρίξει πως ο έρωτας υπάρχει παντού. Αυτό είμαστε. Άνθρωποι με ετικέτες, και η κάθε ετικέτα επηρεάζει τις απόψεις μας, τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τη ζωή. Τι θα συμβεί όμως αν ρωτήσω ένα παιδί; Τι θα μου απαντήσει όταν το ρωτήσω για τον έρωτα. Για την αγάπη. "Η αγάπη είναι το πιο δυνατό συναίσθημα στον κόσμο". "Να μια καρδιά! Αυτός είναι ο έρωτας". "Ένας πρίγκιπας που φιλάει μια πριγκίπισσα και μετά παντρεύονται". "Ένα φιλί στο μάγουλο". "Μια αγκαλιά". Λες να είναι τόσο απλό τελικά; Λες τα παιδιά να ξέρουν καλύτερα από εμάς τους μεγάλους; Τους ώριμους. Τους έμπειρους. Μπα! Αποκλείεται. Είναι παιδί, θα πεις. Κι όμως... Τα παιδιά ξέρουν. Βλέπουν πίσω από τις μάσκες μας. Πίσω από τα καταπιεσμένα συναισθήματά μας. Πίσω από την υποκρισία. Πίσω από το πέπλο που μας καλύπτει. Πίσω από όρια και εμπόδια. Αγαπάνε ανεξέλεγκτα. Χωρίς διαχωρισμούς. Ζουν! Ξεχωρίζουν τους ερωτευμένους από χιλιόμετρα μακριά. Λάμπουν όταν αναφέρονται στον έρωτα. Τον έχουν ταυτίσει μ' ένα παραμύθι. Με τον πρίγκιπα που ερωτεύεται την πριγκίπισσα και μένουν μαζί για πάντα. Και το λέω γιατί το έζησα κι ακόμα το ζω. Τα παιδιά δεν φοβούνται το "πάντα". Τα παιδιά δεν φοβούνται. Εκφράζονται. Τα παιδιά πιστεύουν στον μεγάλο έρωτα. Καιρός να το κάνουμε κι εμείς. Ένας ερωτευμένος άνθρωπος είναι το πιο όμορφο θέαμα. Λάμπει. Ξυπνήστε! Φέρτε τον έρωτα πάλι πίσω. Κι αν δεν τον θέλετε, αφήστε τον να βρει εμάς που τον έχουμε ανάγκη. Εμάς που πιστεύουμε σε κείνον. Ακούστε τα παιδιά... Ξέρουν! Ερωτευτείτε ελεύθερα. Σας προκαλώ.

Ομπρέλα Νο.3 - Αυτός

(Διαβάζεται καλύτερα ακούγοντας αυτό...)

Χαμογέλα γιατί χανόμαστε!

(Διαβάζεται καλύτερα μ' αυτό το κομμάτι...)

Κι έρχεται η στιγμή που ένα μήνυμα, δικό σου, μπορεί να σου αλλάξει όλη τη διάθεση.

Έρχεται η στιγμή που ένα απλό, αυθόρμητο κι ειλικρινέστατο μήνυμα μπορεί να οδηγήσει σ’ έναν υπέροχο καφέ κι αυτός ο υπέροχος καφές σε εξομολογήσεις που δεν περίμενες ότι μπορούν να ειπωθούν τόσο χύμα και τσουβαλάτα.

Άνθρωποι που υπήρχαν στη ζωή σου, ξαναμπαίνουν και ξαφνικά, αλλάζει χρώμα το τοπίο. Τώρα θα ρωτήσεις «που ήταν;» και με το δίκιο σου.

Στη συγκεκριμένη ερώτηση, για τον συγκεκριμένο άνθρωπο, μην περιμένεις σαν απάντηση το «έφυγε και ξαναγύρισε», αλλά περίμενε το «εγώ τον έδιωξα επειδή φοβήθηκα». Κι όχι τον έδιωξα επειδή χωρίσαμε. Καμία σχέση. Εγώ έφυγα και με τον τρόπο μου τον έδιωξα γιατί ήμουν ανίκανη να διαχειριστώ καταστάσεις.

Ναι, ξέρω. Σε όλους συμβαίνει. Τα έχω πει άπειρες φορές. Αμέτρητες! Κανείς δεν είναι τέλειος.

Εγώ δεν μπόρεσα να διαχειριστώ μια πολυπλεγμένη κι αρκετά περίπλοκη, για τα δικά μου δεδομένα, κατάσταση και πλήρωσε τη νύφη ο άμαχος πληθυσμός. Εγώ, εκείνος … Ο υπεύθυνος, ή μάλλον στην περίπτωσή μας η υπεύθυνη, κάνει, κι έκανε από τότε, ζωάρα. Δεν είναι έτσι, μανδάμ! Έχει κι εκείνος δικαίωμα να κάνει τη ζωή του με όποια θέλει. Ακόμα κι αν αυτή η «όποια» είμαι εγώ.

Αλλά δεν είναι υπέροχο; Από κει που έχεις απελπιστεί για οτιδήποτε, σκάει μια βόμβα και λες «σταμάτα να μιζεριάζεις και κοίτα έξω. Υπάρχει ελπίδα. Χαμογέλα, ρε φίλε και ποτέ δεν ξέρεις ποιος, και τι μπορεί, να σε περιμένει στην επόμενη γωνία».

Η ζωή είναι ωραία, γαμώτο. Είναι πολύ ωραία και μικρή. Ζήσε τη στο έπακρο!
Τι κι αν ήρθε μια αναποδιά; Μπορεί και δύο και τρεις… Σιγά το πράγμα! Βγες απ’ το λάκκο που μόνος σου άνοιξε και μπήκες, κάνε ένα κρύο ντουζ, ντύσου, στολίσου, χαμογέλα και vamos…

Και πρόσεξε, στο λέω εγώ που το 2017, μέχρι στιγμής, με πάει τρένο κι έχω περάσει κι όλα αυτά που έχω περάσει.
Πάντα χαμογελάω. Ό,τι κι αν γίνει. Αυτό μ’ έχει σώσει.

Η κλισεδιά «κάποιος έκει έξω πεθαίνει για ένα σου χαμόγελο» είναι μεγάλη αλήθεια. Μην την ξεχάσεις ποτέ!  

Ομπρέλα Νο.2 - Εσύ

(Αυτή η ομπρέλα διαβάζεται πιο εύκολα ακούγοντας αυτή την κομματάρα...)

Κάθε εμπόδιο για καλό

(Διαβάζεται πιο εύκολα όταν ακούς αυτό το τραγούδι!)