Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2018

2018, σε ευχαριστώ!




(Πρωτοχρονιά... Έλα την πόρτα να χτυπήσεις. Ούτε λεπτό να μην αργήσεις! Αυτή θα είναι η τυχερή μου η χρονιά...)



Πόσες ώρες έχουν μείνει για να φύγει το 2018; Ειλικρινά, βαριέμαι πάρα πάρα πολύ να μετρήσω. Περιμένω απλά να φύγουν χωρίς αντίστροφες μετρήσεις και ανυπομονησία. Απλά θα περιμένω το χρόνο να περάσει, όπως συνηθίζει να περνάει...
(Οι αντίστροφες μετρήσεις στο instagram δε μετράνε!).

Βέβαια, θα μπορούσα όσες ώρες απομένουν, τόσους απολογισμούς να κάνω. Ναι,οκ... Δεν έχω να γράψω τόσα πολλά, αλλά θα μπορούσα. Ένα διαφορετικό είδος κειμένου για το 2018. Ένα ερωτικό σίγουρα. Ένα καυστικό ξεκάθαρα. Ένα ειρωνικό με μεγάλη χαρά. Ένα δακρύβρεχτο οπωσδήποτε. Ένα κακιασμένο και πάει λέγοντας...
Αλλά όχι... Ένα και καλό! Έναν μεγάλο απολογισμό για το 2018...

Θα το πάρω ανά εποχή φέτος...

Χειμώνας
Το 2018 μπήκε με τον πιο όμορφο τρόπο. Όπως ακριβώς ήθελα. Με τους ανθρώπους μου παρόντες και τους ανθρώπους που αγαπώ στο τηλέφωνο. Ένας παραγωγικός χειμώνας. Γεμάτος χαμόγελα, ανησυχίες, γέλια, βόλτες,καφέδες και δουλειά. Πολλή δουλειά! Μια τάξη γεμάτη πιτσιρίκια να φωνάζουν τ' όνομά μου και εγώ να λιώνω σαν κουβερτούρα. Ένας χειμώνας διαφορετικός. Ένας χειμώνας όμορφος. Ένας χειμώνας ολοκληρωμένος!

Άνοιξη
Εδώ τα πράγματα σκούρυναν πολύ. Και απότομα. Εμ... Δικές μας οι επιλογές, δικές μας και συνέπειες. Μ' αυτό το μότο πορεύομαι και εδώ ταιριάζει γάντι. Πόνεσα, έκλαψα πάρα πολύ, έπεσα, υπέφερα κυριολεκτικά και μεταφορικά, άφησα να επηρεαστεί η δουλειά μου και η ζωή μου πολύ, αλλά σηκώθηκα. Άρχισα να δουλεύω με τον εαυτό μου, να με μαθαίνω καλύτερα. Να βάζω τις σκέψεις μου σε μια τάξη και να προσπαθώ να βρω τη λύση μόνη μου.
Κι όλη η μαυρίλα συνεχίστηκε μέχρι το Μάιο. Ένα μήνυμα αλλάζει τα πάντα. Μια τόση δα μικρή στιγμούλα.
-Παρόλα αυτά, για να είμαστε απόλυτα ειλικρινής, δεν ήταν όλη η Άνοιξη μαύρη. Προσπάθησα εκεί στο Πάσχα να τη γεμίσω με χρώμα, αλλά χύθηκαν οι κουβάδες. Δεν ξέρω ποιος απ' τους δυο μας τους κλώτσησε, αλλά τα κάναμε όλα λάθος. Τότε και τώρα... Αλλά αυτό είναι μια ξέχωρη ιστορία. -

Καλοκαίρι
Και φτάνουμε στο σημείο κόλαφο του 2018. Εδώ άλλαξαν όλα... Όλα! Συνειδητοποίησα πόσα αποθέματα αγάπης έχω μέσα μου. Πόσους ανθρώπους γύρω μου. Ανθρώπους που με αγαπούν και με στηρίζουν. Είδα πόσο δυνατή είμαι, αλλά και τι μπορώ να καταφέρω. Γνώρισα ανθρώπους που μου άλλαξαν τρόπο σκέψης. Πήρα πολλή αγάπη. Δούλεψα, πάλεψα, ερωτεύτηκα. Άλλαξα! Και εγώ, αλλά και οι άνθρωποί μου. Πήρα πολλές χαρές, αλλά και απογοητεύσεις. Δεν πειράζει! Το καλοκαίρι ήταν ένα μεγάλο σχολείο φέτος!

Φθινόπωρο
Δεν ξέρω αν το φθινόπωρο μου πάει -παιδί του φθινοπώρου άλλωστε-, αλλά ήταν υπέροχο! Από όλες τις πλευρές και όλες τις απόψεις. Στα τελειώματα το χάλασα λίγο, αλλά όλα καλά! Βλέπετε, το φθινόπωρο ήταν γεμάτο αγάπη και συναισθήματα. Πρόσωπα χαμογελαστά. Γεμάτο φίλους και εκδρομές. Γεμάτο φάτσες που είναι μακριά. Γεμάτο λέξεις. Λέξεις που δε θα ξεχάσω. Γεμάτο συγκινήσεις. Φτου, φτου, φτου...

Και τώρα, το 2018 φεύγει σιγά -σιγά...Χορεύοντας και είμαι σίγουρη!

Μια πολύ όμορφη και γεμάτη χρονιά.
Μια χρονιά που όσες δυσκολίες και αν προέκυψαν τις διαχειριστήκαμε με χιούμορ και αισιοδοξία. Μια χρονιά που αναθεώρησα πολλά και με την άφιξη του νέου έτους θα αναθεωρήσω πολλά περισσότερα.
Μια χρονιά γεμάτη ανθρώπους που λατρεύω να μισώ και μισώ να αγαπάω.
Μια χρονιά με ξένους που δε θα άλλαζα για κανέναν γνωστό.
Μια χρονιά με βροχές και καταιγίδες (κυριολεκτικές και μεταφορικές), αλλά πάντα -μα πάντα!- με ουράνιο τόξο.
Μια χρονιά με γαλόνια δακρύων και αμέτρητα χαμόγελα. Με άγχη και ανησυχίες αλλά πάντα με αίσιο τέλος.
Μια χρονιά που μπήκε γράφοντας ένα μήνυμα αγάπης κι έκλεισε με ένα βιβλίο. Το δικό μου βιβλίο!
Μια χρονιά με επιστροφές απ' το παρελθόν... Το ζήσαμε κι αυτό μετά από τόσα χρόνια!
Μια χρονιά που είμαστε καλά, παρά τις διάφορες περιπέτειες...
Μια χρονιά που με γνώρισα καλύτερα!
Μια χρονιά γεμάτη....

Έχω να πω :
-Πολλά ευχαριστώ (για μια ακόμη χρονιά) σε ανθρώπους που δε θεωρούνται φίλοι, αλλά οικογένεια πια. Σας αγαπάω τόσο πολύ! Είτε είστε κοντά μου, είτε μας χωρίζουν μερικά χιλιόμετρα...
-Ένα μεγάλο ευχαριστώ στις γυναίκες της ζωής μου! Είστε οι ηρωίδες μου!
-Ένα τεράστιο συγνώμη συστημένο...
-Ένα “σ' αγαπάω πολύ κι ας είσαι μπούφος” χωρίς πολλά πολλά!
-Ένα “είμαι πολύ περήφανη και σας ευχαριστώ” σε όλους όσους δούλεψα μαζί τους φέτος!
-Ένα μεγάλο “μου λείπεις” σε όσους δεν είναι εδώ...
Κι ένα τεράστιο “πάμε για τον επόμενο!” σε όλους!

Εύχομαι από καρδιά το 2019 να μας βρει πιο δυνατούς και χαμογελαστούς. Ένα χαμόγελο αλλάζει πολλά... Να το θυμάστε! Να αγαπήσετε δυνατά, να εκφραστείτε δυνατότερα και να κάνετε ό,τι σας κάνει ευτυχισμένους!

Υ.Γ. (1) Πείτε όλα αυτά που θέλετε... Έχετε λίγο χρόνο ακόμα!
Υ.Γ. (2) Βάλτε στόχο για τη νέα χρονιά να κάνετε τα όνειρά σας πραγματικότητα!

Καλή Χρονιά!





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου