Ομπρέλα Νο.2 - Εσύ

(Αυτή η ομπρέλα διαβάζεται πιο εύκολα ακούγοντας αυτή την κομματάρα...)

Αγαπημένη μου κίτρινη ομπρέλα, καιρό είχα να σου γράψω κι η αλήθεια είναι πως μου έλειψες.

Γράφω πολύ. Γράφω όπου βρω, όμως δεν έχω βγάλει από μέσα μου όλα όσα με βασανίζουν. Γι’ αυτό σήμερα θα μιλήσουμε για ένα θέμα που πραγματικά με βασανίζει. Κι αυτό είναι οι φίλοι.

Έχω αλλάξει πολλούς. Κανονικό rotation. Άλλους τους ανανεώνω, άλλοι φεύγουν και δεν ξαναγυρίζουν κι άλλοι είναι ακλόνητοι. Μεταξύ μας, η καλύτερή μου φίλη (κι αυστηρότερη κριτής ever) είναι η αδερφή μου, αλλά καλό θα είναι να μην το μάθει ποτέ γιατί θα το εκμεταλλευτεί.

Θέλω να μιλήσουμε για όλους. Για εκείνους που ήρθαν για λίγο, εκείνους που ήρθαν κι έμειναν, για εκείνους που έφυγαν, για εκείνους που έφυγαν και ξαναήρθαν. Εκείνοι από απόσταση κι εκείνοι που στα δύσκολα λάκισαν. Όλοι πήραν κι όλοι άφησαν από κάτι. Σε όλους έδωσα πάρα πολλά. Έτσι είμαι. Όχι εγώ. Η κανονική, η νορμάλ. Εγώ είπαμε είμαι μια άκαρδη σκύλα.

Ξεκινάω…

Εσύ, φίλε/φίλη που ήρθες για λίγο, είσαι απ’ τις μεγαλύτερες μαλακίες που έχω κάνει ποτέ. Για μένα η φιλία είναι απ’ τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή κι εσύ, το μόνο που έκανες είναι να εκμεταλλευτείς την αδυναμία και την ανοχή μου σε πολλά κι αφού πήρες ό,τι ήθελες, εξαφανίστηκες. Καλύτερα! Αναλογιστείτε λίγο ποιοι είστε. Εσείς οι wannabe φίλοι. (Αρσενικά της ζωής μου που σας γούσταρα και μου βάλατε ταμπέλα «φίλοι», να πάτε να γαμηθείτε. Τώρα έχω την ευκαιρία να σας το πω. Κι εσείς ανήκετε στους «φίλους» αυτούς!)

Εσύ, φίλε/φίλη από απόσταση (φίλη για την ακρίβεια), θέλω να σου πω πως σ’ αγαπάω πολύ και πως τόσα χρόνια δεν έχει αλλάξει ούτε δευτερόλεπτο η άποψή μου για σένα. Έχεις καταλάβει πως είναι σαν άνθρωπος και πως λειτουργώ και χαίρομαι που έχουμε αυτή τη σχέση μεταξύ μας.

Εσύ, φίλε/φίλη που στα δύσκολα λάκισες, «τράβα γαμήσου» και φέρε και την είσπραξη. Εγώ θυμάμαι τα πάντα. Όταν σε χρειάστηκα δεν ήσουν εκεί, ενώ εγώ ήμουν κοντά σου σε καθετί που σε τσάκιζε. Είχα ματώσει τα χέρια μου για να σε τραβάω όταν έπεφτες, αλλά εσύ, τίποτα. Ειλικρινά, προτιμούσα να μου ρίξεις μια κλωτσιά και να με ρίξεις, παρά αυτή τη συμπεριφορά. Θα καταλάβεις πως νιώθω, όταν χρειαστείς κάποιον και συνειδητοποιήσεις πως είσαι μόνος.

Εσύ, φίλε/φίλη που έφυγες, κάτι θα ήξερες για να φύγεις. Μπορεί να πήρες ό,τι χρειάστηκες και μετά να μην ήθελες άλλο. Δε σε κατηγορώ, ούτε σου κρατάω κακία. Έτσι είναι η ζωή και το αποδέχομαι. Σε κάθε αποχωρισμό πονάς, αλλά όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Ελπίζω να έχεις βρει αυτό που ήθελες και που δεν το είχα εγώ.

Εσύ, φίλε/ φίλη που έφυγες και ξαναήρθες, ξέρεις πόσο σ’ αγαπάω και πόσο έχω μετανιώσει για όλα όσα έγιναν μεταξύ μας. Είσαι το τελευταίο κομμάτι απ’ το παζλ μου. Εκείνο που έλειπε για να συμπληρωθώ σαν άνθρωπος. Ποτέ δεν καλύφθηκε το κενό που μου δημιούργησες και δεν είχα σκοπό να το γεμίσω με κάτι εφήμερο.

Κι εσύ, φίλε/ φίλη που ήρθες κι έμεινες, είσαι ό,τι πολυτιμότερο έχω. Έχεις ανεχτεί τα στραβά κι ανάποδά μου και μένεις. Είσαι εδώ στα δύσκολα. Στα χαρούμενα. Έχεις σκουπίσει/ανεχτεί/γελάσει με τα κλάματά μου. Έχεις φάει το φαγητό μου, έχεις πιεί τον καφέ μου. Έχουμε μοιραστεί κρεβάτια/ρούχα/γλυκά/γκόμενους. Έχουμε κλάψει πολύ μαζί. Έχουμε γίνει λιώμα. Έχουμε κάνει παρακολουθήσεις. Και πολλά άλλα…

Όποιος άνθρωπος είναι στη ζωή μου κι έχει την ιδιότητα του φίλου, θέλω να ξέρει πως τον αγαπάω με όλα του τα στραβά. Όλοι έχετε στραβά κι όλοι είστε ανυπόφοροι. Έχω σκεφτεί να σας σπάσω το κεφάλι πάνω από δέκα φορές. Ή να σας χαστουκίσω. Ή να σας βρίσω. Με έχετε φέρει όλοι στα όριά μου με την επικριτικότητά και την ξεροκεφαλιά σας. Όλοι είστε ανώριμοι κι εγωιστές. Όλοι δεν ξέρετε τι θέλετε.

Ξέρω πως αυτά που λέω τώρα δε με συμφέρουν, αλλά ειλικρινά σας αποδέχομαι έτσι και σας αγαπώ. Κι αυτό είναι που κάνει ένας φίλος! Ένας πραγματικός φίλος. Όπως εσείς με ανέχεστε με τα 1000000000 στραβά κι ανάποδα που έχω, έτσι κι εγώ.

Σας αγαπώ και θέλω να είστε ευτυχισμένοι. Και θα κάνω ό,τι περνάει απ’ το χέρι μου για να είστε! Σας αγαπώ γιατί είστε εσείς.


(Το παρακάτω κείμενο το έχει γράψει μια Κατερίνα που αγαπώ πολύ και ταυτίζομαι πλήρως)

«Εσύ! Ναι εσύ! Εσύ που με ανέχεσαι όπως ακριβώς είμαι. Εσύ που αγαπάς καθετί καλό και καθετί εκνευριστικό επάνω μου, χωρίς να έχεις την απαίτηση να αλλάξω. Εσύ που ξέρεις τα πάντα για μένα. Εσύ που όταν βρέθηκα στα δύσκολα μου φώναξες "αντέχεις!", κι όταν βρέθηκα στα εύκολα χειροκροτούσες περήφανα. Εσύ που όταν σε χρειάστηκα ήσουν δίπλα μου. Εσύ που μου κράτησες το χέρι ή που με άφησες να κλάψω στον ώμο σου, όταν ένιωσα όλο τον κόσμο μου να καταρρέει. Εσύ που με καταλαβαίνεις καλύτερα κι απ´ τον ίδιο μου τον εαυτό. Εσύ που μπορείς να με βγάλεις εκτός εαυτού μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, αλλά με μια και μόνο φράση ν' αλλάξεις ολόκληρη τη διάθεσή μου. Εσύ που μπορείς να με κριτικάρεις σκληρά, αλλά θα το κάνεις γιατί πραγματικά με νοιάζεσαι. Εσύ που όταν είμαι μακριά, θα μιλήσεις για μένα με τα καλύτερα λόγια. Εσύ που δε με ζηλεύεις. Που χαίρεσαι με τη χαρά μου κι υποφέρεις με τη λύπη μου. Εσύ που στηρίζεις κάθε μου απόφαση, ακόμα κι αν σε στεναχωρεί. Εσύ που με αγαπάς χωρίς να ζητήσεις τίποτα. Εσύ που είσαι ο σημαντικότερος άνθρωπος στη ζωή μου. Εσύ που είσαι ο καλύτερος μου φίλος. Υπάρχουν σ' αυτό τον κόσμο άνθρωποι ρομαντικοί κι ευαίσθητοι που πιστεύουν στην έννοια του "άλλου μισού". Στο "άλλο μισό" στον έρωτα και στο "άλλο μισό" στη φιλία. Δύο έννοιες τόσο διαφορετικές και ταυτόχρονα τόσο ταυτόσημες. Ένας φίλος είναι ο σύντροφός σου. Ένας σύντροφος με τον οποίο συνδέεσαι συναισθηματικά, αλλά όχι σαρκικά. Είναι το άλλο σου μισό γιατί μοιράζεσαι μαζί του τα πιο κρυφά σου μυστικά. Τις πιο κρυφές σου επιθυμίες. Τα πιο τρελά όνειρά σου. Είναι τόσο δύσκολο να βρεις κάποιον που σε καταλαβαίνει πριν καν μιλήσεις. Που πιστεύει σ' εσένα. Που στέκεται στο πλάι σου ακοίμητος φρουρός και που μπορεί να τα βάλει με όλους για να είσαι καλά. Ναι, είσαι εσύ! Όλα αυτά είσαι εσύ! Κι είμαι κι εγώ. Εγώ που σε ανέχομαι και σ' αγαπώ, όπως ακριβώς είσαι. Που μπορώ να παλέψω για σένα με νύχια και με δόντια. Που δεν αφήνω κανέναν να μπει ανάμεσά μας, κι όποιος σε πληγώσει θα’ χει να κάνει μαζί μου. Όπως λέει ο λαός, οι φίλοι είναι η οικογένεια που διαλέγουμε, κι εγώ διάλεξα τη δικιά μου πολύ προσεκτικά. Άνθρωποι που θα μείνουν στη ζωή σου ό,τι κι αν συμβεί. Άνθρωποι που σε αγαπούν πραγματικά. Όλοι θα κάνουμε λανθασμένες επιλογές, όμως την κατάλληλη στιγμή θα έρθουν στη ζωή μας οι κατάλληλοι άνθρωποι! Ανήκω στους τυχερούς που έχουν βρει το άλλο τους μισό στη φιλία. Εσύ;»
Κ.Μ.