Ένα "συγγνώμη, είμαι ηλίθια!" δε διορθώνει τα πάντα

(Κάθε στίχος, μαχαίρι στην καρδιά)

Λένε πως η ειλικρίνεια είναι αρετή κι εγώ, δυστυχώς, δεν είμαι ειλικρινής εδώ και πολύ καιρό.
Δεν είμαι ειλικρινής με εμένα την ίδια, με τα συναισθήματα και τις σκέψεις μου, αλλά ούτε και μαζί σου!

Το κεφάλι μου απ’ την πολλή σκέψη κοντεύει να εκραγεί. Φαντάσου! Να ξέρεις τον τρόπο για να ηρεμείς και να μη μπορείς να τον αξιοποιήσεις γιατί φοβάσαι τις λέξεις που θα εμφανιστούν μπροστά στα μάτια σου!
Τραγικό!

Ήρθε η ώρα όμως να με αντιμετωπίσω και να κάνω την αποφόρτισή μου…
Εξάλλου, νομίζω πως είμαι έτοιμη να μιλήσω για όλα αυτά. Έχει περάσει καιρός!

Δε θα γράψω ούτε μια λέξη που να μη σε αφορά γι’ αυτό, σε παρακαλώ, δώσε βάση σε ό,τι διαβάσεις. Η επιλογή των λέξεων δεν είναι τυχαία!

Α, και που είσαι; Όταν, κι αν ποτέ, συναντηθούμε, θέλω μια χάρη… Θέλω να κάνεις σαν να μη γράφτηκαν ποτέ όλα αυτά!

Πάμε…

Μέρες τώρα, το μόνο που κάνω είναι να σκέφτομαι πόσο ηλίθια είμαι. Μέρες τώρα προσπαθώ να βρω τις κατάλληλες λέξεις, αλλά και το κατάλληλο timing για να σε βουτήξω για λίγο μέσα στην ειλικρίνεια και μετά, πολύ προσεκτικά, να σε αφήσω, παρέα με τις δικές σου σκέψεις, να στεγνώσεις…

Πόσα βράδια έχω κάτσει να γράφω και να σβήνω μηνύματα προς εσένα! Πόσα βράδια εδώ και τόσο καιρό. Να γράφω τα ίδια πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Να προσέχω τις λέξεις. Να μην υπάρχουν κρυφά μηνύματα ή παρερμηνείες. Βλέπεις, θέλω να είμαι ειλικρινής, αλλά πάντα, κότα! Η διαγραφή κι ο ύπνος είναι η μόνη λύση. Κάθε πρωινό είναι μια καινούργια μέρα και κάθε καινούργια μέρα, ένα καινούργιο μήνυμα.

Χαζομάρες! Λες και δεν ξέρω πως σιχαίνεσαι τα μηνύματα. Δεν είμαστε δα και 15 χρονών πια. Τι να κάνω όμως; Είναι ο δικός μου τρόπος να εκφράζομαι και θα τον σεβαστείς όπως εγώ σεβάστηκα κάθε ιδιαιτερότητα κι ιδιοτροπία σου.

Άκου να δεις… Ξέρω πως έχει περάσει καιρός αλλά θέλω με το χέρι στην καρδιά να σου πω…

Μπα, άστο! Όχι ακόμα…

Θέλω να σου πω ότι είμαι ηλίθια. Δεν μπόρεσα να ελέγξω τη συμπεριφορά μου ή τα συναισθήματά μου (όπως θες πάρτο!). Απλά θυμήσου πως κάθε συμπεριφορά είναι ο αντίκτυπος κάποιας άλλης. Επομένως, η δικιά μου ήταν το αποτέλεσμα της δικής σου κι η δική σου, αποτέλεσμα της δικιάς μου.

Ένας σκατένιος φαύλος κι ατέρμονος κύκλος!

Έφταιξα! Ουυυυυυ… Έφταιξα πολύ! Έρμαιο των συναισθημάτων μου ξεκάθαρα. Λίγο η μοναξιά. Λίγο τα ανύπαρκτα εξωτερικά ερεθίσματα. Λίγο η τριβή. Λίγο εσύ. Δε θέλει πολύ ο άνθρωπος. Έφταιξες! Ξεκάθαρα έχεις μερίδιο ευθύνης. Το που, το πως και το γιατί τ’ αφήνω πάνω σου γιατί αν κάτσω να σκεφτώ κι αυτά, πάει!

Δε χειρίστηκα καλά τις εντάσεις μας. Δεν ήθελα να πω ψέματα. Ξέρεις πως είναι εκεί τα πράγματα. Το τόσο γίνεται τόσο κι εγώ το μόνο που ήθελα ήταν να προστατεύσω τους ανθρώπους που με νοιάζονται, με αγαπούν και θέλουν να με προστατεύσουν, καθώς και τη δική σου σχέση μαζί τους. Δε με ένοιαζε τίποτα. Αυτό δεν κατάλαβες! Δικιά σου η ζωή… ό,τι θέλεις την κάνεις!

Ποια είμαι εγώ που θα παρέμβω σε κάτι που δε μου ανήκει!

Είμαι ηλίθια γιατί, άθελά μου (και το τονίζω!), έδωσα δικαιώματα. Δε φταίω! Απλά προσπαθούσα να βρω τρόπο να περνάω όλο και περισσότερο χρόνο μαζί σου. Να μιλάμε! Τις λάτρευα τις συζητήσεις μας, να ξέρεις. Ειλικρινά!

Αλλά, ερωτευμένη γυναίκα ήμουν. Είχα το ακαταλόγιστο.

Τελοσπάντων… πολλή ειλικρίνεια μαζεμένη δεν τη μπορώ… ήθελα να σου πω απλά… Συγγνώμη!
Για όλα!

Ναι, αυτό ήθελα να σου πω. Ξέρω πως ένα «συγγνώμη, είμαι ηλιθία» δε διορθώνει τίποτα, αλλά θα κάνω την προσπάθειά μου.

Δεν ήμουν μόνη σ’ όλο αυτό, μην το ξεχνάς! Είπαμε… δράση, αντίδραση! Δεν πέρασα και λίγα. Αλλά, τι να κάνω που επέλεξα εσένα; Έτυχε!

Γι’ αυτό… Συγγνώμη, είμαι ηλίθια!

Υ.Γ. Και να ξέρεις πως στην ερώτησή σου τότε δεν έδωσα την ειλικρινέστερη απάντησή μου. Έδωσα εκείνη που βόλευε και τους δυο μας!