Για έναν γάμο ζούμε...

(Κλείσαμε με τους γάμους!)

Θα μπω στο ψητό κατ'ευθείαν. Όπως είδαμε σε προηγούμενα επεισόδια, παντρεύτηκε η κολλητή μου! Κι αν δεν το είδαμε, σας το λέω εγώ τώρα. Να μας ζήσουν τα παιδιά! Καλούς απογόνους! Βίον ανθόσπαρτων και όλα καλά!

Επίσης, πριν από λίγο καιρό μας ανακοίνωσε μια πάρα πολύ καλή μας φίλη πως θέλει να παντρευτεί! Μια ακόμη πολύ καλή μου φίλη παντρεύτηκε και όλο το feed μου έχει φωτογραφίες από γάμους! (Λογικό! Το 2020 είναι δίσεκτο. Κάποιοι ξέρουν τι κάνουν!).

-Μην πλατειάζεις!-

Σωστά, σωστά! Που θέλω να καταλήξω... Στα σημάδια του σύμπαντος. Γάμος γύρω-γύρω, γάμος και μέσα! (Μαμά, μην κλείσεις ραντεβού με τη μοδίστρα. Δεν παντρεύομαι!)

Γάμος, παιδάκια!
Κάποιοι πιο νέοι από μένα θα πουν “αχ, τι καλά!” ή “δε σφάξανε που θα παντρευτώ από τόσο μικρός!”, οι συνομίληκοί μου θα ξεστομίσουν διστακτικά “ε, σιγά-σιγά!” και οι πιο μεγάλοι “ναι, ναι, παντρέψου να δεις τη γλύκα!”. Γενικότερα θα κινηθούμε σ' ένα αρκετά εορταστικό και αγαπησιάρικο κλίμα! ΔΕΝ!

Όταν ήμουν μικρή (μικρή όμως, όχι πέρσι!), είχα σχεδιάσει τον τέλειο γάμο.
Είχα βρει την εκκλησία, τον στολισμό, την ανθοδέσμη μου. Είχα βρει χώρο δεξιώσεων, σερβίτσια και μενού. Είχα βρει παπούτσια για την εκκλησία, παπούτσια για τη δεξίωση, αλλά και δεύτερο φουστάνι. Να μοιάζει με το νυφικό, αλλά να είναι πιο ελαφρύ για να μπορώ να χορέψω. Είχα σκεφτεί κουμπάρους, παρανυφάκια, χτένισμα, μπομπονιέρες, μακιγιάζ και φυσικά, το νυφικό!

Μιλάμε για ΤΟ νυφικό! Ώρες να ξεφυλλίζω περιοδικά και μπαμ, να το! Απλό, λιτό κι απέριττο. Με την δαντέλα του, στο χρώμα του πάγου, με τους ώμους έξω. Μιλάμε για ένα αριστούργημα!

Αλλά υπήρχε ένα πρόβλημα. Ήμουν 14 χρονών!  Τελεία. Δεν έχει άλλο!

Και φτάνουμε στο τώρα (13 χρόνια μετά!). Ακούω τη λέξη γάμος και ένας κόμπος έρχεται και κλείνει τον λαιμό.

“Εγώ θέλω να έρθω στην εκκλησία με άμαξα!”
“Εγώ θέλω να έρθει ο γαμπρός με ελικόπτερο!”
“Εγώ θέλω το νυφικό μου να έχει 5 μέτρα ουρά και 3 μέτρα πέπλο!”
“Εγώ θέλω περιστέρια να πετούν όταν θα βγούμε από την εκκλησία!”
“Εγώ θέλω να παντρευτώ σε νησί και να πάω με το καικάκι μου σ' εκείνο το απομονωμένο εκκλησάκι πάνω στον βράχο!” (Ωραίο! Πολύ ωραίο αλλά...)
“Εγώ θέλω να πέσω από έναν βράχο και ο γαμπρός με στολή δύτη να με πιάσει!”.

Και γυρίζουμε στον κόμπο μου! Για δύο λόγους... Ο πρώτος κόμπος είναι γιατί ακούω όλες αυτές τις απαιτήσεις και με πιάνει ταραχή και ο δεύτερος λόγος είναι γιατί -ωσάν παρθενάκι- θα πνιγώ από το ίδιο μου το άγχος σε περίπτωση που (λέμε τώρα) χρειαστεί να τον οργανώσω.
Έχουμε αλλάξει από τα 14... Δεν έχει τον ίδιο αέρα εδώ στα 27 όπως δε θα έχει και τον ίδιο αέρα στα 30+.

Ποια εκκλησία; Ποιο νυφικό; Ποιοι καλεσμένοι; Δεν υπάρχει πια δεύτερο φουστάνι, δεν υπάρχουν παρανυφάκια. Πολύ πιθανόν να μην υπάρχει ούτε νυφικό. Μόνο οι κουμπάροι είναι σταθεροί αξία στη ζωή μου αλλά αυτό θα αναλυθεί σε επόμενο κείμενο.

Εδώ οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν μια σοβαρή σχέση. Μια σχέση με βάθος ή μέλλον. Ποιος τολμάει να δει λίγο πιο μακριά σήμερα; Ποιος επενδύει; Ποιος κάνει κοινά όνειρα; Κάνουμε σχέσεις, μένουμε μαζί για χρόνια, λειτουργούμε σαν παντρεμένο ζευγάρι, αλλά όταν έρθει η ώρα για γάμο, τελειώνουν όλα. Λες κι αν βάλεις τη βέρα θα σε πνίξει η δέσμευση. Αφού βρε μπουμπούνα, έχεις δεσμευτεί τόσα χρόνια!

“Δεν υπάρχουν λεφτά για γάμους!”, θα πεις και εύλογα, αλλά αν θέλουν αυτοί οι δύο να βάλουν στεφάνι στον Αη-Γιάννη, θα τη βρουν τη λύση. Σαν θέλει η νύφη κι ο γαμπρός τύφλα να έχουμε εμείς οι υπόλοιποι.

Βέβαια, για να μην παρεξηγηθώ, δεν είναι αναγκαστικό να παντρευτεί κανένας. Κάνεις μια κοινή ζωή με τον άνθρωπό σου χωρίς δαχτυλίδια, υπογραφές και κουφέτα. Δε γράφω λοιπόν για να πλασάρω τον γάμο (όχι, δε με έβαλε καμία φίλη μου να το γράψω επίτηδες!), αλλά γιατί είναι παντού στη ζωή μου και πρέπει με κάποιο τρόπο να γίνει λέξεις... Κάπως να αποφορτιστεί και το κεφάλι μου!

Τώρα πια έχω στο μυαλό μου τον γάμο σαν ένα μεγάλο πάρτυ. Δε χρειάζονται πολλά για να είναι παραμυθένιος. Ίσα ίσα... Χρειάζονται απλώς δύο άνθρωποι που αγαπιούνται και αποφασίζουν να πάνε τη σχέση ένα βήμα παραπέρα. Διάλεξαν από κοινού να κάνουν μια αναβάθμιση στους παίχτες! Αυτό και μόνο...

Εδώ οι άλλοι παντρεύτηκαν με post it σ' ένα νοσοκομείο! Εμείς θα κωλώσουμε;