Θα τον γιορτάσουμε φέτος;

(Τον Βαλεντίνο μου μέσα...)

-Θέλω πέντε σειρές να γκρινιάξω και μετά θα μπω στο θέμα. Πέντε σειρές μόνο! Υπόσχομαι... Μετά το πέρας των πέντε σειρών θα σοβαρευτώ. Ξεκινάω... 3, 2,1...-

“Δε γράφω! Το έχετε παρατηρήσει έτσι... Από εκεί που έγραφα ασταμάτητα για χαμένες αγάπες και  πόνους ζωής, δε γράφω ούτε τη μάνα μου. Τι κακό με έχει βρει! Ένα κείμενο το μήνα εδώ, ένα κείμενο κάθε δεκαπέντε στο bluez. Ξεφτίλα έχω γίνει! Ερωτεύτηκα βλέπετε... Ήρθε το ανθρωπάκι αυτό και δεν υπάρχει δράμα να κάνω λέξεις! Μαζοχισμός λέγεται... Αντί να πω “α, μα πόσο τυχερή είσαι!”, λέω “κοίτα χάλια!”. Αχάριστος άνθρωπος! Όλα για την τέχνη, αλλά βράστα...”

Και τέλος!
Στο θέμα μας... Άγιος Βαλεντίνος!

Κάτι με έχει πιάσει από χθες και γράφω μόνο για καρδούλες... Εντάξει, μεταξύ μας τώρα, εχτές έκραξα λιγάκι για να είμαι ειλικρινής, αλλά σήμερα έχω να λύσω μια απορία μου.
Να γιορτάσω ή να μη γιορτάσω; Κι αν γιορτάσω, πως θα γιορτάσω...

-Ναι, γιορτάζω φέτος! Έχω κι ένα ανθρωπάκι... Μα καλά, δεν προσέχετε τι γράφω; Anyway...-

Να γιορτάσω ή όχι;
Κάθε χρόνο τη σνομπάρω τη γιορτούλα... “Έλα μωρέ τώρα με τις καρδούλες και τους έρωτες!”, “Λες και δεν υπάρχει άλλη μέρα να ερωτευτείς! Πρέπει να είναι η 14η Φλεβάρη!”, “Σοκολάτες και αγάπες παντού...Αηδίες και τρίχες κατσαρές!”... Κάθε χρόνο τώρα...
Βέβαια, κάποια στιγμή λυγίζω... Και να μια φωτογραφιούλα, αλλά μέχρι εκεί.

Να βγαίνω με τα κορίτσια, να πίνουμε ποτό, να τρώμε και να παρτάρουμε! Ή να εφοδιαζόμαστε με σοκολάτες και ταινίες και να κλαίμε επειδή δεν ζούμε τον κλισέ αμερικάνικο έρωτα... Ναι, έχει γίνει κι αυτό! Πολλάκις...
Φέτος όμως είναι αλλιώς και διχάζομαι...

Δεν είμαι μόνη! Έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου και θέλω να γιορτάσω... Τουλάχιστον έτσι νομίζω! Να πάμε να φάμε, να κρατιόμαστε χέρι χέρι, να χαζογελάμε και μετά να πάμε να ζήσουμε τον έρωτά μας. Όπως ακριβώς βλέπω τόσα χρόνια στις ταινίες ή μάλλον βλέπω κάθε χρόνο δίπλα μου. Θέλω κάπως, ρε παιδί μου, να τον ευχαριστήσω που με ανέχεται τόσο καιρό, αλλά είναι η ιδανική μέρα;

Μήπως να μη γιορτάσω να τελειώνουμε και τέλος; Να την αφήσω να περάσει όπως κάθε μέρα και απλά να του πω τι νιώθω λίγο πριν τον ύπνο; Είναι και αυτό μια λύση... Δεν μπορεί μια σχέση να μου αλλάξει την οπτική μου για τον Άγιο Βαλεντίνο! Έτσι δεν είναι; Δεν πρέπει να συνεχίσει να είναι μια άκρως εμπορική γιορτή χωρίς σκοπό; Δεν πρέπει να συνεχίσει να είναι ανώφελο να γιορτάζεται ο έρωτας μια φορά το χρόνο; Αφού αυτά λέω τόσα χρόνια, δεν πρέπει να τα τηρήσω;

Γι' αυτό ρωτάω... Να γιορτάσω ή να μη γιορτάσω;

Είμαι σε πλήρη σύγχυση γιατί δεν ξέρω τι θέλω. Από τη μια τις θέλω τις καρδούλες μου φέτος. Τις αγκαλίτσες μου, τα λουλούδια μου, το love story μου. Τη θέλω την ταινία μου λίγο... Τόσα χρόνια μετά το δικαιούμαι κι εγώ! Από την άλλη όμως δεν θέλω να γίνω και εγώ θύμα αυτής της γιορτής!

Χαχαχαχαχαχαχαχα... Ξέρετε γιατί γελάω; Γιατί ούτε εγώ δεν τα πιστεύω αυτά που λέω! Γιατί είναι η πρώτη φορά που θέλω να γιορτάσω. Γιατί είναι ο πρώτος άνθρωπος που αξίζει να γιορτάσω μαζί του και το κυριότερο... γιορτάζει κάθε μέρα ο Σατανάς έτσι κι αλλιώς.
Τουλάχιστον έτσι νιώθω! Ας αφήσω για λίγο τις δεύτερες σκέψεις στην άκρη γιατί πολύ απλά, δεν υπάρχουν!

Και τώρα ας το παραδεχτώ...
Δε θα γιορτάσουμε! Ω, ναι! Το είπα... Είναι η δουλειά στη μέση. Κακό πράγμα το 12ωρο σερί. Και χείριστος ο Βαλεντίνος Παρασκευή βράδυ. Με μια πίτσα, μια ηλεκτρική κουβέρτα, λίγο netflix και ένα 8ωρο ύπνο, θα είσαι ικανοποιημένος; Γιατί εγώ θα είμαι και μόνο που θα είσαι εσύ μαζί μου.
Με τις πιτζάμες! Και την πίτσα εννοείται...

Φλεβάρης χωρίς Βαλεντίνο δεν υπάρχει...
Έρωτας χωρίς Βαλεντίνο όμως ναι...