Όταν η καραντίνα δεν είναι φίλη!

(Μια συσσωρευμένη ένταση υπάρχει!)

Μπήκε ο Απρίλιος; Αι στο καλό! Χαμπάρι δεν πήρα!

(είπε και σκούπισε το δάκρυ που τρέχει απ' τα πρασινογάλαζα μάτια της!).

Τι είχα γράψει τον Μάρτιο; Ότι θα γράψω για τη ψυχολογική πλευρά της καραντίνας; Χαχαχαχαχα! Θα πω μόνο ότι είναι ανελέητη και θα σωπάσω για πάντα.

Τέλος άρθρου!

-Αχ, Κατερίνα, σοβαρέψου λίγο!-

Οκ, οκ! Έχετε δίκιο! Συγγνώμη! Πάλι πάλι.....

....................................................................................................................

Καλημέρα σας και καλό μήνα! Το έχω το χούι να τον υποδέχομαι στα μέσα του μήνα αλλά τι να κάνω; Γεμάτο πρόγραμμα! Δεν προλαβαίνω νωρίτερα!

Όχι, αλήθεια λέω. Διάβασμα λογοτεχνικών, σειρές που δεν τελείωσα ποτέ, βιβλία για γράψιμο στο συρτάρι, γυμναστική, μελέτη για τη δουλειά, δουλειά, μελέτη για σεμινάρια, άρθρα, ταινίες, καινούργια χόμπι, βίντεοκλήσεις, μαγειρέματα, γενικές, σκυλιά (παιδιά δεν έχω ακόμα!). Που να προλάβω!

Όμως τώρα ήρθα για να γράψω για την καραντίνα! Πάλι! Πολύ εγωκεντρική τύπισσα είναι η αλήθεια αλλά δε φταίει και εκείνη μωρέ. Έχουμε πέσει με τα μούτρα να τη φάμε! Βέβαια δε μας έχει κάνει και λίγα τόσες μέρες αλλά θα κάνω την καρδιά μου πέτρα και θα την υπερασπιστώ!

Τι να κάνει κι αυτή; Δουλειά της είναι να μας κρατάει μέσα! Όσο μπορεί κι αυτή γιατί ήμαστε λίγο ατίθασα πλάσματα εδώ στην Ελλάδα! Για το καλό μας το κάνει όμως... Και μην πεταχτείτε να με φάτε οι της άλλης πλευράς. Δεν είναι όλα κατασκευασμένα για τον αφανισμό του πληθυσμού...

Φαντάζομαι...

Υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μου η θεωρία συνωμοσίας αλλά κάνω πως δεν την βλέπω. Όσο δε με αγγίζει, δεν την αγγίζω! Διαβάζω τα πάντα, ακούω τα πάντα, σχηματίζω μια γνώμη και τη συζητάω με ανθρώπους που έχουν σφαιρικές αντιλήψεις για να μπορέσουν να με αντικρούσουν ή να δεχτούν όσα σκέφτομαι με επιχειρήματα. Μεγάλο προσόν να έχεις τέτοιους ανθρώπους στη ζωή σου! Τεράστιο αλλά anyway...

Προς το παρόν όλοι οι άνθρωποί μου είναι καλά και ας έχω να τους δω τόσο καιρό! Αυτό με νοιάζει! Τουλάχιστον ξέρω πως προσέχουν μόνοι τους και δε χρειάζεται να τρέχω να φωνάζω “ζακέτα να πάρεις!”. Δε με φωνάζουν τυχαία “μάνα του λόχου”!

Στο θέμα μας όμως... Ωραία περνάω στην καραντίνα!

Έχω μπει σε πρόγραμμα. Κάνω πράγματα που πριν δεν είχα τον χρόνο (ή νόμιζα ότι δεν είχα τον χρόνο). Μαγειρεύω, γράφω, διαβάζω. Ωραία είναι, αλήθεια! Εντάξει, τις έφαγα τις φρίκες μου! Εκεί κοντά στον μισό μήνα πέρασα τη φάση του “θα πεθάνουμε όλοι, Παναγία μου!”. Κράτησε ένα 24ώρο ο φόβος και η απόγνωση. Μετά συνήλθα... Ξέρεις πως; Έφτιαξα μια πεντανόστιμη σπανακόπιτα και με το πιατάκι μου στο χέρι χόρευα το αγαπημένο μου τραγούδι.

Πριν μερικές μέρες ήθελα να μιλάω όλη μέρα στο ανθρωπάκι μου με κάμερα. Όλη μέρα όμως! Ήθελε να με στείλει στον αγύριστο ο γλυκός μου αλλά δεν το έκανε. Επέμεινε υπομονετικά όλη αυτή την έκθεση! Αλλά μου λείπει ρε παιδιά! Μου λείπει πολύ! Και στεναχωριέμαι και το ξέρει... Που και που βουρκώνουν τα ματάκια μου αλλά μόλις κερδίσω στα χαρτιά μου περνάει ξαφνικά!

Εχτές δεν είχα καθόλου όρεξη. Ήθελα να μείνω κάτω από πάπλωμα όλη μέρα! Ούτε δουλειά, ούτε διάβασμα, ούτε πρόγραμμα, ούτε τίποτα. Σηκώθηκα, άνοιξα την κατάψυξη να δω αν έχει παγωτό αλλά τελικά βολεύτηκα με ένα πακέτο πατατάκια ρίγανη και μετά ξανακοιμήθηκα.

Το επόμενο πρωί όλα καλά!

Ναι, υπάρχουν αυτές οι μέρες! Υπήρχαν και πριν την καραντίνα, θα υπάρχουν και μετά. Είναι ζόρικες! Δεν μπορείς να χτυπήσεις την πόρτα πίσω σου για να ξεσκάσεις. Πρέπει να μείνεις εκεί και να το παλέψεις. Όπως και όλα όσα σκέφτεσαι, όλα όσα νιώθεις. Είναι δύσκολο αλλά πιστεύω πως μόνο σε καλό θα βγει αυτή η μάχη.

Αλλά δες... Δεν έχει μόνο τέτοιες μέρες οι καραντίνα! Τώρα δα έμαθα τους βαθμούς του μικρού που διαβάζω μέσω υπολογιστή. 18! Και να το χαμόγελο στο πρόσωπο..

Γιατί η ζωή συνεχίζεται κι ας είμαστε μέσα στο σπίτι. Και για να συνεχιστεί η ζωή πρέπει να μείνουμε μέσα και να προσέχουμε τους εαυτούς μας.

Σωματικά και ψυχικά...