Αύγουστος

(Το δικό μου καλοκαίρι... Ο δικός μου Αύγουστος!)

Αύγουστος!

Ποιος θα μου το έλεγε ότι εγώ, ΕΓΩ, θα ήμουν Αύγουστο στην Αθήνα! Βασικά, ποιος θα μου το έλεγε ότι εγώ, ΕΓΩ, θα ήμουν Αύγουστο στην Αθήνα και θα χαιρόμουν κιόλας! Αυτό είναι ανήκουστο! Όχι ότι έχω μείνει στην Αθήνα!

Πόσα χρόνια να έχω να μείνω εδώ; Χμμμμ….
2011 – Αίγιο/ Αλεποχώρι
2012- Αλεποχώρι
2013 – Λευκάδα
2014 – Μύκονο (τι καλοκαίρι Θεέ!)
2015 – Μύκονο
2016 – Μύκονο
2017 – Κατασκήνωση/ Μύκονο
2018 – Κατασκήνωση/ Ευρώπη
2019- Κατασκήνωση/ Αίγινα/ Ευρώπη

Καλά το πάμε!
*Να σημειωθεί πως από το 2015 περνούσα τα καλοκαίρια μου στο μέρος εκείνο που δεν υπάρχει υπολογιστής. Ναι, ναι, για την κατασκήνωση μιλάω!

Και φέτος όλα άλλαξαν! Δηλαδή τώρα -3 Αυγούστου πρωί- εγώ θα ήμουν στην τραπεζαρία και θα έτρωγα πρωινό ενώ θα ετοιμαζόμουν για την πρώτη πρωινή επιθεώρηση της 3^ης περιόδου! Δε θα καθόμουν σε μια τάξη γεμάτη πιτσιρίκια που παίζουν με τουβλάκια περιμένοντας να φάνε πρωινό. Εγώ είχα πρόγραμμα! Είχα πρόγραμμα!

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες μετρούσα αντίστροφα για τις διακοπές μου –που δεν ήταν ποτέ τον Αύγουστο!-  και σκεφτόμουν πως και πότε θα φτιάξω τη βαλίτσα μου. Οι μπαταρίες μου έπεφταν κατακόρυφα, πιθανότατα θα αρρώσταινα οσονούπω και μετά θα έκανα υπομονή μέχρι την 25^η Αυγούστου που θα πήγαινα στη μαμά μου! (Ναι, αυτά σκέφτομαι κάθε Αύγουστο εδώ και τόσα χρόνια!). Κάθε μέρα!

Φέτος όμως είναι αλλιώς. Ξυπνάω πιο νωρίς, ντύνομαι με προσοχή και όχι βιαστικά, παίρνω τον καφέ μου, μπαίνω στο αμάξι μου κι έρχομαι στη δουλειά. Κάθομαι το υπέροχο και γεμάτο 8ωρό μου και μετά πάω σπίτι. Κοιμάμαι! Ναι! Κοιμάμαι μεσημέρι βαριά! Σηκώνομαι και βρίσκω τρόπους να γεμίσω το απόγευμά μου είτε με ένα περίπατο ή ένα μπάνιο στη θάλασσα, είτε περιορίζοντας τις μετακινήσεις μου σε 100τ.μ. με φουλ air condition. Το υπεροχότερο όλων όμως ξέρετε ποιο είναι; Ότι από τις 16.00 μέχρι το πρωί στις 06.30 που σηκώνομαι είμαι με τις πιτζάμες!

Αυτή είναι η απόλυτη ελευθερία!

Πίνω τους καφέδες μου ήρεμα, γράφω, κάνω μπάνια στη θάλασσα, διαβάζω βιβλία (πολλά!), βλέπω ταινίες και σειρές, βγαίνω για ποτό στην πανέμορφη Αθήνα, βλέπω τις φίλες μου, την αδερφή μου και τη μαμά μου, τρώω μαμαδίστικο φαγητό (κι ας κάνω δίαιτα! Το φαί της μάνας μπορεί να είναι και διαιτητικό!), είμαι δίπλα στην κολλητή μου σ΄αυτή τη φάση της ζωής της, διοργανώνω τις διακοπές μου ήσυχα και ήρεμα. Έχω πάρει χρώμα! Κι όμως!

Το θέμα όμως δεν είναι η καθημερινότητα που έχει αλλάξει ρυθμούς αλλά ότι έχω αλλάξει εγώ. Ναι προφανώς και είμαι ξινή και κακιασμένη, αλλά είμαι μια πιο ήρεμη και ανάλαφρη ξινή και κακιασμένη! Χαμογελάω περισσότερο, γελάω δυνατά, μένω ήσυχη πολύ περισσότερο απ’ όσο περίμενα, μιλάω αργά και χαμηλόφωνα, δε χτυπάει η καρδιά μου σαν τρελή, δε μου πέφτει η πίεση, δεν αγχώνομαι και φυσικά δεν εκνευρίζομαι τόσο εύκολα.

Διαφορετικό καλοκαίρι το φετινό… Διαφορετικός  Αύγουστος! Όμορφος Αύγουστος παραδόξως!

 Αν θα ήθελα να ήμουν κατασκήνωση; Φυσικά και θα ήθελα. Φυσικά και μου λείπει το πρωινό ξύπνημα, οι δραστηριότητες, οι τραπεζαρίες, οι πρόβες, τα προγράμματα, οι εγγραφές, η κοινότητά μου, τα κορίτσια μου τα μεγάλα και τα αγόρια μου τα μικρά. Εννοείται πως θα ήθελα να γελάω (ή να κλαίω) με τους φίλους μου, να συγκινούμαι στο κλείσιμο της κάθε περιόδου, να νευριάζω απίστευτα και να δουλεύω 24/7… Αλλά θέλω να είμαι και εδώ. Στην υπέροχη δουλειά μου, με τα φανταστικά παιδιά μου, με την οικογένεια και τις φίλες μου, δίπλα στη θάλασσα παρέα με cocktails και το κινητό στο χέρι να βγάζω φωτογραφίες και να δημιουργώ καινούργιες αναμνήσεις.

Γιατί όλα για κάποιο λόγο γίνονται … Και είναι μόνο καλός! Και αυτοί οι δύο τόσο διαφορετικοί Αύγουστοι είναι η ζωή μου! Εκείνη που γράφω σαν δύο διαφορετικές Κατερίνες κάθε φορά αλλά που τις αγαπώ και τις δύο.

Φέτος είναι η ώρα να κοιμηθεί η μια. Αρκετούς Αύγουστους πέρασε όρθια! Καιρός να ξυπνήσουμε την άλλη…