Σεπτέμβριος στην Ιταλία!

(Ένα χρόνο μετά...)

 

Σεπτέμβριος 2020 και είμαστε στην Αθήνα! Στην Αθήνα! Πέρσυ οργώναμε την Ιταλία και τώρα είμαστε στην σκατόπ...Ωπα! Τι εννοείς ότι δεν ξέρετε για την Ιταλία; Δεν έγραψα κείμενο; Αποκλείται! Κάτσε να δω...

(50 κείμενα πριν...) Κι όμως δεν έγραψα κείμενο! Ας γυρίσουμε έναν χρόνο πίσω...

Σεπτέμβριος 2019

Ξημερώματα 2/9 τέσσερα, αυτή τη φορά, κοριτσάκια ξεκίνησαν το υπερπόντιο ταξίδι τους από τον Πειραιά με προορισμό το αεροδρόμιο για να προλάβουν την πτήση τους για τη Ρώμη! Τέσσερα αναθεματισμένα κοριτσάκια με μια βαλίτσα το καθένα! Όχι, δε χάθηκε καμία βαλίτσα αυτή τη φορά! Φτάσαμε με κόπο στην αιώνια πόλη και ξεκινήσαμε για το Κολοσσαίο. Ταλαιπωρημένες, φορτωμένες και γεμάτες ανυπομονησία. Ευτυχώς που φορέσαμε αθλητικά! Πολύ περπάτημα! Από εκκλησία σε πλατείες και από πλατείες σε αξιοθέατα. Γύρω- γύρω όλοι στη μέση ο κος. Λάζαρος (ο ξεναγός μας). 

Μέσα σε μερικές ώρες γυρίσαμε το Πάνθεον, την Φοντάνα ντι Τρέβι, το Κολοσσαίο, φάγαμε πανίνι με παρμεζάνα και προσούτο, γνήσιο ιταλικό gelato (2 μπάλες η καθεμία), ήπιαμε το espressάκι μας και μετά από 100 σχεδόν φωτογραφίες πήγαμε στο ξενοδοχείο, τακτοποιηθήκαμε, κοιμηθήκαμε και σηκωθήκαμε να πάμε για φαγητό στην Πιάτσα Ναβόνα. Μετά από 3 μακαρονάδες, μια σαλάτα, μια πίτσα και ένα μπουκάλι κρασί ξεραθήκαμε στον ύπνο!

(Ναι ρε στα ελληνικά θα τα γράφω. Είμαι παιδί του λαού εγώ!)

Την επόμενη μέρα πήγαμε στο Βατικανό! Τα πόδια να μη μας κρατούν όρθιες από το περπάτημα και τα μάτια μας να μη χορταίνουν να αποτυπώνουν την ομορφιά και το δέος από το εσωτερικό της εκκλησίας του Αγίου Πέτρου. Είχαμε στραμμένο το βλέμμα ψηλά ώστε να ρουφήξουμε κάθε ψήγμα θρησκευτικής ευλάβειας. Υπήρξαν στιγμές που μέναμε βουβές και παρατηρούσαμε τα πάντα και άλλες που σχολιάζαμε, κάναμε αναζητήσεις στο ίντερνετ για περισσότερες πληροφορίες, τραβούσαμε φωτογραφίες για να σχολιάσουμε στον καφέ μετά και μέσα σε όλο αυτό είχαμε και το μεσαίο κοριτσάκι που γκρίνιαζε να πάμε για ψώνια! Ναι, Ντιον για σένα λέω! Το βράδυ μας κύλησε ξανά με πίτσες και κρασιά στο Τραστέβερε! 

Μετά Σιένα! Εκεί είχαμε ένα ματσάκι με το μεσαίο κοριτσάκι. Ναι, εγώ και εκείνο για ένα ρημαδοπανίνι! Ένα ιταλικό φλέρτ που κατέληξε με έναν αριθμό κινητού γραμμένο στο χέρι (μου!). Α, ρε Τόνυ άρχοντα πάρε μου όλα τα υπάρχοντα!

*Το έμαθε το ανθρωπάκι μου, μην ανησυχείτε! Είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική συζήτηση. Εγώ στο πούλμαν και εκείνος στην αυλή του σπιτιού του.

Πολύ όμορφη πόλη η Σιένα! Ήταν για λίγες ώρες αλλά άξιζε και με το παραπάνω. Επόμενος προορισμός,η Φλορεντία. Ξενοδοχείο απέναντι από τον ποταμό Ρήνο και... απέναντι από street food festival! Ζωάρα! Έτρωγα κάθε μέρα μια πίτσα και έπινα ένα μοχίτο. Ζωάρα σου λέω... Οι υπόλοιπες δε με πολυένοιαζαν για να είμαι ειλικρινής.. Χαχαχαχα! Bέβαια, το πρώτο βράδυ μας  εκεί μας έμαθαν όλοι! Είχαμε κάτσει με τα ποτά μας στην αυτοσχέδια καντίνα και παίζαμε θάρρος ή αλήθεια. Εκεί να δεις κλάμα!

Μετά από δύο μέρες ξεκινήσαμε για Λούκα! Ρε τι όμορφη μικρή πόλη είναι αυτή μέσα στο κάστρο! Σοκάκια γραφικά και πέτρινα, cappuccino στο χέρι, ψώνια (ναι, ψώνια! Καλλυντικά! Μη χέσω!). Αν είχα την επιλογή να μείνω κάπου μια μέρα, θα έμενα εκεί. Στην πόλη-σταλίτσα. Με τα μικρά μπαλκόνια, τις κόκκινες πέτρες και τα μικρά χωτά καφέ. Ρε τι όμορφη που ήταν! Και μετά... Χειμώνας ξαφνικά! Αδιάβροχα και κρύο...

Στην Πίζα φάγαμε μια βροχή άσ'τα να πάνε! Ούτε τα αδιάβροχα δε μας έσωσαν! Προνοητικά κοριτσάκια! Να τρέχω να βρω υπόστεγο γιατί έπρεπε να σώσω τη φωτογραφική της μαμάς μου. Έχει μέσα φωτογραφίες απ' τα ταξίδια της και αν πάθαιναν το παραμικρό τα δάκριά της θα ήταν περισσότερα απ΄τη φθινοπωρινή μπόρα! Γραφικές φωτογραφίες κρατώντας τον πύργο -που δεν είναι στην πραγματικότητα πύργος αλλά το καμπαναριό της εκκλησίας και έχει πάρει κλίση λόγω του εδάφους-. Ώρες να προσπαθούμε να πετύχουμε τη λήψη! Καμία ελπίδα! Προσπαθήσαμε πολύ... Αλήθεια! Ε, στο τέλος κάτι κάναμε! Στο πούλμαν μας ανακοινώνουν ότι πάμε στη Βερόνα! Οκ, το δεύτερο μεγάλο κοριτσάκι δάκρυσε από χαρά όταν συνειδητοποίησε πως θα παέι στο σπίτι της Ιουλιέττας! Η χαρά της απερίγραπτη! Επιτέλους θα ζούσαμε λίγο Σαιξπηρ ρε παιδί μου... αλλά όχι!

Το μουσείο έκλεινε στις 19.00 και εμείς φτάσαμε 19.05! Απογοήτευση και παρηγοριά ταυτόχρονα χωρίς αποτέλεσμα. Μαύρη πλερέζα το Μαράκι! Να λέει για ώρες”μα την Κυριακή θα πηγαίναμε! Γιατί να πάμε τώρα; Την Κυριακή έλεγε Βερόνα! Γιατί να χάσω το μουσείο;” και με μια γρήγορη αναζήτηση είδαμε πως τις Κυριακές το μουσείο είναι έτσι κι αλλιώς κλειστό! Δεν ήταν της μοίρας της γραφτό να αγγίξει το βυζί της Ιουλιέττας.

*Μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό! Φήμες λένε πως αν αγγίξεις το στήθος του πέτρινου ομοιόματος της Ιουλιέττας θα βρεις τον έρωτα της ζωής σου! Ε, εμείς δεν αγγίξαμε τίποτα. Μόνο κάτι Mc Donald's με αστραπιαία ταχύτητα γιατί είχαν ξεχάσει την παραγγελία μας και έπρεπε να προλάβουμε το πούλμαν! Δράμα η Βερόνα... Μεταφορικά! Κυριολεκτικά ήταν πανέμορφη! Σαν τη Βενετία χωρίς κανάλια!

Ναι, το εξακριβώσαμε την επόμενη μέρα που πήγαμε στη Βενετία! Θεέ και κύριε ομορφιά! Κανάλια, γόνδολες, ρομαντισμός, ιστορία! Η πλατεία του Αγίου Μάρκου με την επιβλητική ομορφιά, η γέφυρα των στεναγμών... Χριστέ μου, τι ομορφιά ξαναλέω! Όνειρο ζωής αυτό το ταξίδι! Και η βόλτα με τη γόνδολα! Παρά την ταλαιπωρία και την αναμονή άξιζε κάθε λεπτό. Δεν έχω λόγια να περιγράψω όσα ένιωθα καθ'όλη την αναμονή μας εκεί. Υπάρχει άπειρο φωτογραφικό υλικό... Οι πιστοί ακόλουθοι το έχει δει! Τον βιώσατε αυτό τον καταιγισμό! Δεν ξέρω τι να πω για τη Βενετία. Πραγματικά! Τα άλλα τρία μην τα ρωτήσετε... Μπορεί να μη θυμούνται καν ότι πήγαμε! Έχει περάσει κι ένας χρόνος και αν πάρω σαν απάντηση “ωραία ήταν!” θα σκίσω τα ρούχα μου και θα αρχίσω να ουρλιάζω. Ήταν παραμυθένια ωραία!

Τελευταίος προορισμός... Μιλάνο! Αριστοκρατικά! Η Σκάλα του Μιλάνου, ο καθεδρικός ναός, η Γκαλερία Βιτόριο Εμανουέλε ΙΙ, το κάστρο των Σφόρτσα και η λίστα μεγαλώνει. Πιστεύαμε ότι θα ήταν ψυχρή πόλη μετά τη Λούκα και τη Βενετία όμως είχε τη δικιά της επιβλητική ομορφιά! Ενώ όλα έμοιαζαν ίδια, δεν ήταν. Κάθε πόλη ήταν ξεχωριστή! Δεν κουραζόσουν, δε χόρταινες να βλέπεις και ένιωθες πως δε σου έφταναν οι ώρες να χωρέσεις τα πάντα μέσα στο μυαλό και την καρδιά σου.

Δεν ξέρω αν μου έφτασε η μια εβδομάδα! Μάλλον όχι! Θα το έκανα ξανά το ίδιο ταξίδι... Με αυτές τις τρεις μαζί! Παρ' όλη τη γκρίνια, τα παράπονα, την κούραση... Παρά το φαγητό! Σατανική ιταλική κουζίνα! Παρ'όλη την απόσταση με το ανθρωπάκι μου.. Παρά το κρύο το φθινοπωρινό και τις μπόρες! Ρώμη, Σιένα, Φλορεντία, Λούκα, Πίζα, Βερόνα, Πάντοβα, Βενετία και Μιλάνο... Ξανά και ξανά! Στο repeat...

Επαναφορά στον Σεπτέμβριο του 2020... Κανένα ταξίδι! COVID παντού και κανένα ταξίδι στον ορίζοντα... Μα γιατί; Και είναι τόσο όμορφη η Ιταλία τώρα.. Η Βερόνα ας πούμε... Ή η Φλορεντία...

Κορίτσια, πόσο έχουν τα εισητήρια; Για ρίξτε μια ματιά να έχουμε μια εικόνα! Έρχεται το 2021 σιγά-σιγά!