Το παρελθόν...

 

(Σταμάτα να κοιτάς πίσω...)

“Γιατί, ρε κούκλα μου, γυρνάς πάλι πίσω; Το παρελθόν είναι παρελθόν!”.

Μπορώ να ακούσω αυτή τη φράση στο κεφάλι μου με δεκάδες διαφορετικές φωνές. Τόσες όσοι κι οι άνθρωποι που την ξεστόμισαν, αλλά εγώ είμαι αυτή που θα μιλήσω για το παρελθόν και είμαι σίγουρη πως αυτές οι φωνούλες θα κακαρίζουν σε λίγο...

Δεν είμαι ψυχολόγος. Δεν ξέρω από ορολογίες και από εμπεριστατωμένες απόψεις. Αδυνατώ να απαντήσω βιβλιογραφικά ή να τοποθετηθώ με λογικά επιχειρήματα. Μόνο εμπειρίες κουβαλάω. Και θύμησες. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο...

Το παρελθόν! Άτιμο πράγμα! Είναι μια ουτοπία. Μια ουτοπία που κουβαλάμε βαθιά μέσα μας. Ένα ταξίδι που άλλωτε μπορεί να γίνει σύμμαχος και άλλωτε εχθρός. Στο χέρι μας είναι να το κατατάξουμε σε κατηγορία, αλλά όχι. Είμαστε ανίκανοι να το δούμε σαν εχθρό! Πάντα γυρίζουμε... Πάντα! Έστω και λίγο... Γι' αυτή τη γαμημένη κλεφτή ματιά είμαστε ικανοί να εδραιωθούμε πάλι εκεί. Στο ένδοξο παρελθόν!

Και το λέω εγώ που το πισωγύρισμα είναι δεύτερη φύση μου! “Μια φορά στο τόσο να περνάς από εδώ!”, μου φωνάζει και εγώ πάντα μα πάντα του χαμογελάω δίνοντας την ελπίδα της επιστροφής. Που μόνο ελπίδα δεν είναι...

Πάντα! Όταν νιώθω πως αποτυγχάνω στο παρόν, τσουπ, επιστρέφω! Είτε σε σχέσεις, είτε σε αναμνήσεις βαθιά ριζωμένες, είτε πιάνω ένα-ένα τα “τι θα γινόταν αν...”.

Τι θα γινόταν αν δε χωρίζαμε πριν δέκα χρόνια; Τι θα γινόταν αν πάλευα περισσότερο γι' αυτή τη δουλειά πριν πέντε χρόνια; Τι θα γινόταν αν προσπαθούσα λίγο παραπάνω; Πω, πω... Θυμάσαι πόσο κλάμα είχα ρίξει τότε; Πόσο τον αγαπούσα! Έκανα όνειρα μαζί του τότε! Ναι, δεν μιλάμε εδώ και χρόνια αλλά ακόμα τον σκέφτομαι. Αν γυρίσει δεν ξέρω τι θα κάνω. Μήπως να ξαναπροσπαθήσω να κερδίσω εκείνη τη θέση που είχα τότε; Αχ και να γύριζα τον χρόνο πίσω....

Bingo! Εντοπίστηκε το πρόβλημα! Ο χρόνος!

Ναι, δεν γυρίζει πίσω όσο κι αν προσπαθήσεις. Τρέχει με ταχύτητα φωτός και δεν τον προλαβαίνεις κιόλας... Περνάει τα levels και προχωράει. Γίνεται παρόν και μετά μέλλον. Με το παρελθόν όμως δεν παίζει. Το ίδιο ακριβώς πρέπει να κάνεις κι εσύ... Να προχωρήσεις χωρίς να κοιτάς πίσω.

Χωρίς να εστιάσεις στον έρωτα που γύρισε ξανά ή στην εργασιακή ευκαιρία που έχασες κάποτε. Γιατί αν γύρισες πίσω -στο ερωτικό κομμάτι- πάει να πει πως τα έκανες σκατά στο παρόν. Κι αν νοσταλγείς τις παλιές σου συνήθειες σημαίνει πως δε σ' αρέσει η ζωή σου μέχρι τώρα και χρειάζεσαι το μαξιλαράκι του παρελθόντος για να καλύψεις τα κενά.

Δεν έμαθες με την πρώτη, έτσι, και θες να τα επαναλάβεις μήπως και γίνουν καλύτερα αυτή τη φορά; Εγώ θα σου πω... Δε θα γίνουν και θα καταστρέψεις και τις αναμνήσεις που έχεις ήδη χτίσει. Έγιναν αυτά... Πάνε! Δεν ξαναγίνονται! Δεν είσαι ο ίδιος με τότε και οι επιλογές σου δεν είναι ίδιες με τότε. Προχώρα! Ένα, δύο, τρία βήματα τη φορά, αλλά προχώρα!

Όλα γίνονται για κάποιο λόγο και το κυριότερο είναι πως ό,τι έγινε δεν μπορεί να αλλάξει. Εκείνα σε έκαναν τον άνθρωπο που είσαι σήμερα. Είτε έκανες καλές επιλογές στο παρελθόν, είτε όχι.

Οπότε άσε τις κλεφτές ματιές γιατί το μόνο που κάνεις είναι να χάνεις τον χρόνο που περνάει τώρα και σε λίγο θα γίνει αυτός παρελθόν.

Οπότε τι πρέπει να κάνεις; Να κοιτάς μπροστά! Με ό,τι εφόδιο έχεις πάρει μαζί σου από το παρελθόν. Να φτιάξεις καινούργιες αναμνήσεις στις οποίες θα γυρνάς και θα νιώθεις περήφανος. Είτε καλές, είτε κακές. Να μη γυρίζεις για να διορθώσεις, αλλά για να βρεις το δρόμο... Να έχεις εφόδιο τις μνήμες. Εκείνες δεν χάνουν την πορεία τους. Και εκείνες θα τις έχεις για πάντα μαζί σου...