Ένα φθινοπωρινό και άκρως γκρινιάρικο παραλήρημα

(Ώρα για διάβασμα...)

Είναι Κυριακή πρωί και κάθομαι στο γραφείο μου, πίνοντας καφέ και γράφοντας λέξεις. Μεγάλη μέρα η σημερινή! Είναι αυτός ο ελάχιστος χρόνος που έχεις πριν το διάβασμα και μετά το πληντύριο που λες “θέλω δύο λεπτά ησυχίας πριν προχωρήσω στην επόμενη πίστα!”.

Μόλις κοίταξα το ημερολόγιό μου και συνειδητοποίησα πως πέρασε ένας ολόκληρος Οκτώβριος και εγώ δεν έχω γράψει ένα κείμενο για την ομπρέλα! Ντροπή και αίσχος! Δε γράφω που δε γράφω -όσο έγραφα τελοσπάντων- τον τελευταίο χρόνο, αλλά όχι να εγκαταλείψω την ομπρέλα που με τόση αγάπη έχτισα μονάχη μου σε μια νύχτα! Ε, όχι!

Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου πως θα ανεβάζω στάνταρ ένα με δύο κείμενα το μήνα και μαντέψτε... δεν έχω ανεβάσει ούτε ένα για τον Οκτώβριο και φτάσαμε στις 25 του μηνού!

Whatever, το κάνω τώρα το πρώτο!

Αχ, Οκτώβριος! Ωραίος μήνας! Άκρως φθινοπωρινός! (Άσε μας ρε, που εδώ και δέκα μέρες παιδευόμαστε με λαιμούς και αυτιά επειδή θυμήθηκε ο Οκτώβριος να βάλει κρύο μετά τα τόσα 40άρια!).

-Κατερινούλα μην ταράζεσαι! Δεν έχει ηρεμιστικό η συνταγή του γιατρού! Μόνο αντιβίωση!-

ΤΕΛΟΣΠΆΝΤΩΝ! ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ!

Δεν κατάλαβα πως πέρασε ο Οκτώβριος... Πραγματικά δεν κατάλαβα! Ίσως φταίει η δουλειά... Με τόσο τρέξιμο με τα πιτσιρίκια ένιωθα πως όλος ο μήνας ήταν μόνο μια μέρα! Ξυπνούσα τα χαράματα, πήγαινα στη δουλειά με περίσσια χαρά, γυρνούσα νύχτα και μετά... να μαζέψω λίγο το σπίτι, να μαγειρέψω, να πάμε βόλτα τα σκυλιά, να ετοιμάσω τα πράγματά μου για την επόμενη, να κάνω μπάνιο, να πάρω κανα δυό τηλέφωνα και μετά τσουπ, κοιμόμουν καθιστή και ξανά στο repeat. Work, clean, sleep, repeat η φάση!

-Εντάξει τώρα... Μεταξύ μας υπήρχε και λίγο χρόνος για GNTM και The Bachelor γιατί πάνω απ' όλα είμαστε άνθρωποι και δε χάνουμε το χιούμορ μας και την ευκαιρία να γελάσουμε με τα χάλια των άλλων! Κακία, ε; Δεν πειράζει! -

Ναι, βλέπω Bachelor. Δεν ξέρω γιατί αλλά το χαζεύω πριν με πάρει ο ύπνος! Και εδώ θα μπορούσε πολύ εύλογα να με ρωτήσεις γιατί δε διαβάζω το υπέροχο βιβλίο που με περιμένει στο κομοδίνο και θα σου απαντούσα γιατί είναι κρίμα να μην καταλάβω ούτε μια λέξη απ' αυτό που διαβάζω! Οπότε προτιμώ για εκείνη τη μισή ώρα πριν με πάρει ο ύπνος να χαζεύω το χαζόκουτο.

Και έτσι περνούσε ο Οκτώβριος! Μέσα σε κατασκευές και τέμπερα, παιδικά τραγούδια, πρόβες για τη γιορτή της 28ης Οκτωβρίου, φρούτα, γλυκά του κουταλιού, παραμύθια και μετά κίνηση, κόρνες, αμέτρητους κύκλους για να βρω να παρκάρω στον Πειραιά, χλωρίνη, μαλακτικό ρούχων λεβάντα, τσιγαρισμένο κρεμμύδι και ύπνο. Κανένας χρόνος για γράψιμο, καμία θέληση για άθληση όσο κι αν η μικρή φωνούλα μέσα μου ουρλιάζει “σηκώ μαρή θα γίνεις σαν τον καναπέ στο τέλος!”. Και εννοεί ξεκάθαρα σε φάρδος!

Και μέσα σ' όλα αυτά είχαμε και τον καιρό... Ξυπνούσα το πρωί και φορούσα φούτερ, μπουφάν και ψηλές κάλτσες και κατά τις 12.30 κυκλοφορούσαμε με μαγιό και πλατσουρίζαμε στις πισίνες! Τι ανωμαλία είναι αυτή, Θεέ μου! Εγώ βέβαια, εγώ!, κοιμάμαι με δύο παπλωματάκια εποχιακά, φοράω πουλόβερ φθινοπωρινά (έχω κρύψει τα μαγιό μου κοντά στον πυρήνα της Γης), έχω μονίμως ένα τζιν μπουφάν μαζί μου και μια μέρα (έλα βλακείες! Αμέσως να με πείτε άρρωστη γι΄αυτή τη μοναδική στιγμή!) φόρεσα και μάλλινη εσάρπα! Μια φορά... Καταλάθος!

Τώρα που κάθομαι στο γραφείο και ετοιμάζω τις σημειώσεις μου για διάβασμα, ξαναδιαβάζω ό,τι έχω γράψει και γελάω μόνη μου. Είναι ξεκάθαρα ένα φθινοπωρινό και άκρως γκρινιάρικο παραλήρημα. Δεν ξέρω καν αν πιάνεται για κείμενο αλλά να σας πω κάτι; Ναι, σε εσάς τους πέντε που με διαβάζετε! (Γειά σου μαμά!). Δεν με νοιάζει! Έγραψα ένα κείμενο μετά από τόσο καιρό, παρέα με μια κούπα καφέ!

Αυτό για μένα είναι ευτυχία!

Και το γεγονός βέβαια ότι έχω ήδη πλύνει το μπαλκόνι, έχω απλώσει δύο πληντύρια, έχω μαγειρέψει, έχω κάνει γενική, έχω κατεβάσει τα χειμωνιάτικα, έχω ταίσει τα σκυλιά, έχω βγει για περπάτημα, έχω..................................................