Ακόμα κι οι Κυριακές θέλουν τον πρίγκηπά τους

(Αν δε θες να το ακούσεις, βάλε την ταινία. Ακόμα καλύτερα!)

Δεν έχω κοιμηθεί καλά οπότε δεν έχει ομπρέλα. Σας χρωστάω μια, το ξέρω! Ίσως αύριο. Ή μεθαύριο. Μια και καλή.

Κυριακή.
Την αγαπώ αυτή τη μέρα γιατί, ειλικρινά, δεν κάνω τίποτα.
Ό,τι ώρα κι αν έχω κοιμηθεί το προηγούμενο βράδυ, θα σηκωθώ νωρίς (με τη βοήθεια του ξυπνητηριού πάντα!).  Παραπατώντας θα πάω μέχρι την κουζίνα για να βάλω τον ελληνικό μου να γίνεται. Μόλις πάρω στα χέρια μου την κούπα, θα επιστρέψω αθόρυβα στο κρεβάτι μου, θα τυλιχτώ με την κουβέρτα και θ’ αναπολήσω την εβδομάδα ή το βράδυ που πέρασε ή θα διαβάσω το αγαπημένο μου βιβλίο.

Κυριακή σήμερα.
Περίεργη Κυριακή. Πέρασα μια δύσκολη εβδομάδα κι ένα ακόμα πιο δύσκολο βράδυ. Όταν οι συνειδητοποιήσεις έρχονται και σου χτυπούν την πόρτα,  δεν είναι και πολύ ευχάριστο συναίσθημα. Επομένως ο αναστοχασμός είναι απαραίτητος τέτοιες ώρες.

Είναι το γαμώτο ότι επιβεβαιώνονται τα λόγια των δικών σου ανθρώπων, αλλά κι ότι οι φόβοι σου παίρνουν σάρκα κι οστά. Όποιος έχει καεί με το χυλό, φυσάει και το γιαούρτι, λένε. Έτσι κι εγώ! 

Εχτές, βράδυ Σαββάτου, είδα τους φόβους μου να επιβεβαιώνονται και τα λόγια τρίτων να βγαίνουν αληθινά.

Οι παρωπίδες μου κι οι μάσκες σας, κάποια στιγμή, πέφτουν και όταν πέσουν κάνουν και κρότο. Το θέμα είναι πως θα συνεχιστεί η κατάσταση από εδώ και πέρα. Δικιά μου η πίτα, δικό μου και το μαχαίρι.

Αρκετά όμως!
Κυριακή σήμερα.

Η μέρα που δεν κάνω τίποτα. Γιατί λοιπόν να σκεφτώ; Μερικά πράγματα καλό είναι να τ’ αφήνεις στο έλεός τους.

Ξέρεις πως θα συνεχιστεί η μέρα μου;

Θα σηκωθώ απ’ το γραφείο μου, θα φτιάξω μια ζεστή σοκολάτα, θα μεταφερθώ στον καναπέ και θα δω παιδικά. Κι όταν λέμε «παιδικά», εννοούμε Disney. Άντε και Pixar, αλλά κυρίως Disney.

Όσο μεγαλώνω καταλαβαίνω το πραγματικό νόημα των παιδικών.
Κι όσο μεγαλώνω τα εκτιμάω και δεν τ’ αποχωρίζομαι.

Κυριακή σημαίνει παιδικά. Και ταινίες αλλά κυρίως παιδικά.
Να ξεφύγει το μυαλό. Να γίνομαι ξανά παιδί. Χωρίς έννοιες και προβλήματα. Χωρίς άγχη και στεναχώριες. Να ταυτιστώ με τις πριγκίπισσες. Να ερωτευτώ τους πρίγκιπες. Να τραγουδήσω μαζί τους ΟΛΑ τα τραγούδια. Να στεναχωρηθώ, να παλέψω το κακό και στο τέλος, να βρω την πραγματική αγάπη.

Τώρα που το καλοσκέφτομαι, ίσως τελικά το χάος του Σαββατόβραδου, να οδηγήσει σε μια ήρεμη Κυριακή. Γεμάτη αθωότητα και φαντασία. Στοιχεία που λείπουν απ’ τη ζωή των μεγάλων.

Με μια γρήγορη αναζήτηση ταινία, κατέληξα σε τρεις.

Βασιλιάς των Λιονταριών, Ηρακλής και Παναγία των Παρισίων.

Θα δω και τις τρεις! Ξεκάθαρα. Που να διαλέξεις…

Αν είχα όμως το δικαίωμα της επιλογής, θα επέλεγα έναν άνθρωπο κι όχι μια ταινία. Ένα συγκεκριμένο άνθρωπο! Αυτόν και κανέναν άλλο. Τον ιδανικό παρτενέρ για τους μαραθώνιους Disney. Δύο είναι καλύτεροι από έναν. Βγαίνουν καλύτερα τα ντουέτα!

Σας αφήνω.
Είναι Κυριακή σήμερα κι η σοκολάτα μου με περιμένει…