('Ενα ακόμα αγαπημένο κείμενο!)
Παραμονές Χριστουγέννων έτυχε να βρεθώ στο ίδιο τραπέζι μ’ έναν άνθρωπο που, ειλικρινά, καταφέρνει να με φέρει εκτός εαυτού σε δευτερόλεπτα, αλλά τον αγαπάω πάρα πολύ.
Εστιάστε στις τελευταίες λέξεις. Στις τέσσερις τελευταίες λέξεις. Ξέρετε ποιο είναι το πρόβλημα; Το ξέρει! Του το έχω πει (ουκ ολίγες φορές), του το έχω δείξει κι αυτό είναι σημαντικότερο απ’ τα λόγια και ξέρει πως ό,τι κι αν γίνει, εγώ είμαι εδώ!
Διαβάζοντας αυτή την παράγραφο, ποια είναι η πρώτη λέξη που σας έρχεται στο μυαλό; Ένα, δύο, τρία… Δεδομένη!
Bingo!
«Σ’ αγαπάω πολύ!». Απάντηση; «Κακώς!». Γιατί «κακώς»; Γιατί οι άνθρωποι, πια, ό,τι τους αγαπάει και τους το λέει (ή τους το δείχνει), το θεωρούν δεδομένο.
«Α, καλά! Αυτή; Αυτή θα είναι πάντα εδώ ό,τι κι αν της κάνω!». Κλασική φράση. Την έχουν πει και για μένα –άπειρες φορές. Το δεκανίκι, το λιμάνι, η δεδομένη γκόμενα (ή γκόμενος) που όσο φτύνω, τόσο με νοιάζεται. Το κοριτσάκι (ή αγοράκι) που με γουστάρει κι εγώ το γράφω γιατί είμαι τυπάρα και θέλω όλοι να τρέχουν από πίσω μου, ο «άνθρωπός» μου που τον θυμάμαι όποτε τον έχω ανάγκη και πάει λέγοντας.
Όλοι εσείς που έχετε πει αυτούς τους χαρακτηρισμούς για κάποιον, για κοιτάξτε αν είναι ακόμα δίπλα σας. Θα σας απαντήσω εγώ. Δε νομίζω! Κάποια στιγμή το πουλάκι πετάει και μένεις μόνος. Δεν πετάει γιατί το θεώρησες δεδομένο και το έχασες. Ούτε γιατί δεν του έδωσες ούτε τα μισά απ’ όσα σου έδωσε. Πετάει γιατί έχει ανάγκη να ξεμουδιάσει. Πουλάκι είναι, φτερά έχει και πιάνεται!
Τι; Δεν το είχες σκεφτεί; Κρίμα! Απλά πέταξε. Δε σταμάτησε να σ’ αγαπάει και να σε νοιάζεται! Δυστυχώς, για κάποια πουλάκια, η αγάπη δεν είναι παίξε-γέλασε. Αγαπάμε μέχρι αηδίας κάτι ή κάποιον ακόμα κι αν δεν το αξίζει. Ακόμα κι αν δεν είναι δίπλα μας. Έτσι έχουμε μάθει κι έτσι πράττουμε.
Θα σταματήσεις εσύ ν’ αγαπάς και να νοιάζεσαι τον καλύτερό σου φίλο, ακόμα κι αν έχετε τσακωθεί βαριά; Όχι! Θα σταματήσεις ν’ αγαπάς και να νοιάζεσαι τον άνθρωπο με τον οποίο μοιράστηκες κάποια χρόνια τη ζωή σου, αλλά κάποια στιγμή έπρεπε οι δρόμοι σας να χωρίσουν; Όχι! Θα σταματήσεις ν’ αγαπάς ανθρώπους που μπορεί ποτέ να μην τους έχεις όπως θες, επειδή κάποιοι (ή ακόμα και ο ίδιος) θα σε θεωρήσουν δεδομένη; Όχι!
Έτσι είναι η πραγματική αγάπη! Μπορεί να σε πληγώσει πολύ όμως δεν είναι σαν τον έρωτα που φεύγει. Έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις και κρατάει για πάντα. Ό,τι κι αν γίνει!
Προσοχή όμως! Δεν αγαπάς τους πάντες. Τους νοιάζεσαι, ναι, αλλά δεν τους αγαπάς. Η αγάπη κερδίζεται, επομένως κάτι θα έκανε αυτός ο βλάκας άνθρωπος που μπήκε στη ζωή σου για τον αγαπήσεις. Και γι’ αυτό θα τον θυμάσαι για πάντα!
Και τώρα, έρχεσαι εσύ και θα πεις «ναι καλά, τι μαλακίες είναι αυτές; Σε ποιον κόσμο ζεις;».
Ζω στον κόσμο που έχετε κάνεις σαν τα μούτρα σας. Στον κόσμο που περιμένει να πάρει για να δώσει. Στον κόσμο που δεν αγαπάει γιατί το νιώθει, αλλά γιατί πρέπει. Στον κόσμο που είναι ψωροπερήφανος για να αφήσει τον εαυτό του ελεύθερο ν’ αγαπήσει κάτι άλλο, πέρα απ’ τον εαυτό του. Στον κόσμο που αγαπάει κρυφά και ντρέπεται να το πει γιατί θα χαρακτηριστεί κάπως.
Δεν είναι όλα στη ζωή δούναι και λαβείν. Πολλές φορές θα δώσεις αλλά δε θα πάρεις. Θα είσαι χαρούμενος όμως γιατί έδωσες. Και θα συνεχίσεις να δίνεις γιατί έτσι είσαι!
«Θέλω να διεκδικώ την αγάπη κι όχι να μου τη δίνουν απλόχερα!». Αυτή η φράση αντιλαλεί στο μυαλό μου μέρες τώρα. Ναι, διεκδίκησέ τη λες κι είναι κάστρο σε πολιορκία. Αν αυτό σε ικανοποιεί κάνε το, όμως μη γειώνεις ανθρώπους που σ’ αγαπούν έτσι απλά. Χωρίς να σε ταλαιπωρούν!
Δεν είναι δεδομένοι. Είναι άνθρωποι (σαν κι εσένα) που ξέρουν ν’ αγαπούν χωρίς όρους. Χωρίς να ζητούν κάτι ή να περιμένουν κάτι. Αγαπούν τους ανθρώπους τους κι είναι περήφανοι γι’ αυτό.
Αν τους θες, κράτα τους. Αν πάλι όχι, άστους να φύγουν. Σκασίλα τους. Λες και θα πάψουν να σ’ αγαπούν, αν πετάξουν. Είναι πουλιά, μην το ξεχνάς. Εσύ θα χάσεις, όχι εκείνοι.
Είμαι περήφανη που ανήκω σ’ αυτήν την κατηγορία γιατί έχω μάθει ν’ αγαπώ πραγματικά και χωρίς όρους, όσο κι αν μ’ έχουν χαρακτηρίσει δεδομένη ή οτιδήποτε. Όσο κι αν έχω πονέσει. Είμαι απλώς ένα πουλί. Να το θυμάσαι!
Κι εσείς που πιστεύετε το αντίθετο, να ξέρετε πως δε σας έχουν αγαπήσει αρκετά, γι’ αυτό έχετε τέτοια άποψη. Ψάξτε να βρείτε ανθρώπους που ξέρουν ν’ αγαπούν και θ’ αλλάξετε γνώμη.
Συντάκτης: Κατερίνα Μοχράνη
(Πηγή: ilov.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου